رابطه حمایت سازمانی ادراک شده با بهزیستی روانشناختی کارمندان شهرداری: نقش میانجی ملال شغلی

مقدمه: عملکرد شهرداری و کارمندان آن به عنوان مهمترین نهاد در ساختار مدیریت شهری، نقشی مهم در کیفیت زندگی و مشارکت شهروندان دارد؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر نقش میانجی ملال شغلی در رابطه حمایت سازمانی ادراک شده با بهزیستی روانشناختی کارمندان شهرداری بود. روش بررسی: روش پژوهش توصیفی همبستگی از نوع مدل­یابی­ معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کارمندان شهرداری تهران به تعداد ۵۰۰ نفر  در سال ۱۴۰۱ بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد ۲۲۰ نفر (۹۲ نفر زن و ۱۲۸ نفر مرد) از طریق روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل مقیاس ملال شغلی (ریجسیگر و همکاران، ۲۰۱۲)، حمایت سازمانی ادراک شده (آیزنبرگ و همکاران، ۱۹۸۶) و بهزیستی روانشناختی (ریف، ۱۹۸۹) بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون، مدلسازی ساختاری و الگوریتم حداقل مربعات جزئی (Smart PLS۳) و نرم افزار (SPSS۱۶) انجام شد. نتایج: نتایج حاکی از برازش مدل کلی پژوهش با داده های تجربی بود. یافته ها نشان داد که ملال شغلی و حمایت سازمانی ادراک شده به صورت مستقیم قادر به پیش بینی بهزیستی روانشناختی هستند (۰۰۱/۰p<). همچنین اثر غیرمستقیم حمایت سازمانی ادراک شده با میانجیگری ملال شغلی بر بهزیستی روانشناختی معنادار بود (۰۰۱/۰p<). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت که ملال شغلی و حمایت سازمانی ادراک شده نقش کلیدی در پیش بینی بهزیستی روانشناختی دارند و توجه بیشتر مراکز مشاوره و روان درمانی به این متغیرها در پیش بینی بهزیستی روانشناختی کارمندان ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

Job boredom ، perceived organizational support ، psychological well-being ، municipal employees ، ملال شغلی ، حمایت سازمانی ادراک شده ، بهزیستی روانشناختی ، کارمندان شهرداری