انواع روشهای تولید، جداسازی و کاربرد کربن داتها در ایمنی غذایی

کربن داتها (CDs) دسته ای از نانومواد کربنی با شکل کروی و در اندازه زیر ۱۰ نانومتر هستند. این نانوذرات با گروههای عاملی مختلف در سطح ، به چهار دسته کربن کوانتومداتها ( (CQDs، گرافن کوانتومداتها (GQDs)، کربن نانوداتها ( (CNDs و پلیمرداتهای کربونیزه (CPDs) طبقه بندی می شوند. روشهای تولید کربن داتها به روشهای »بالا به پایین « و »پایین به بالا« طبقه بندی می شوند. از معایب روشهای »بالا به پایین « زمان فرآوری طولانی ، شرایط واکنش سخت و نیاز به تجهیزات گرانقیمت می باشد. روشهای »بالا به پایین « شامل سنتز اولتراسونیک ، اکسیداسیون الکتروشیمیایی / شیمیایی ، تخلیه قوس الکتریکی و سایش لیزری و روشهای »پایین به بالا« نیز شامل روشهای مایکروویو، هیدروترمال و سولوترمال هستند. اکسیداسیون الکتروشیمیایی رایج ترین روش تولید کربن داتها می باشد. بعد از تولید کربن داتها، جداسازی این نانوذرات با استفاده از روشهایی مانند الکتروفورز، کروماتوگرافی ، سانتریفیوژ، استخراج با حلال و دیالیز/ فیلتراسیون انجام می گیرد. از کربن داتها می توان به عنوان حسگرهای زیستی در تشخیص یونهای فلزی ، باقی مانده آفت کش ها، باقی مانده آنتی بیوتیک ها و افزودنی های غیرمجاز استفاده کرد. در این مطالعه ، خلاصه ای از انواع روشهای تولید، جداسازی و کاربرد کربن داتها در ایمنی غذایی آورده شده است .

کلیدواژه ها:

نانوذرات ، کربن کوانتومداتها ، فلوئورسنت ، حسگر