بسته بندی فعال و بسته بندی های زیست تخریب پذیر مواد غذایی : بررسی تکنولوژی ها، مزایا و چالش ها در حفظ کیفیت و ایمنی محصول

مدیریت زباله های حاصل از پردازش موادغذایی یک فرایندی بسیار پیچیده است و محصولات جانبی حاصل از پردازش به عنوان ضایعات دور ریخته می شوند که اثرات نامطلوب و زیانباری را بر محیط زیست بر جای می گذارند. در صنعت غذا میزان زیادی ضایعات غذایی از زنجیرههای تولید موادغذایی گیاهی بدست می آید. بسته بندی فعال و زیست تخریب پذیر در کل به عنوان دو استراتژی حیاتی در صنعت بسته بندی مدرن مطرح شده اند که به هدف افزایش کیفیت و کاهش تاثیرات منفی بر محیط زیست طراحی شده اند. بسته بندی فعال با به کارگیری فناوری های نوین ، از جمله مواد جذبکننده و آزادکننده گاز، به حفظ تازگی و ایمنی محصولات کمک می کند و می تواند عمر مفید محصولات را افزایش دهد. در مقابل ، بسته بندی زیست تخریب پذیر با استفاده از ضایعات از منابع طبیعی و تجزیه پذیر، نقش موثری در کاهش زباله های پلاستیکی ایفا می کندوبرای بسته بندی محصولات غذایی مثل محصولات آبزی ، غذاهای پخته شده، میوهها، گوشت و سبزیجات با پوشش های خوراکی می باشد می توانیم استفاده کنیم . هدف این مقاله بررسی تکنولوژی های مورد استفاده در هر دو نوع بسته بندی ، مزایاومعایب آنها، و چالش های موجود در گستردهتر کردن این فناوری ها می پردازد. نتایج نشان داد که فیلم های ضایعات می توانندیک فیلم زیست تخریب پذیر امیدوارکننده با قابلیت زیستی و تخریب پذیری در خاک باشند که قابلیت استفاده برای قسمت فعال بسته بندی غذا را دارند. که در نهایت ارزشگذاری ضایعات کشاورزی را برجسته می کند و کاندیدای خوبی برای توسعه بسته بندی موادغذایی است . این دو رویکرد، علی رغم پتانسیل بالا، با چالش هایی از جمله هزینه های تولید و نگرش مصرف کننده نیاز به زیرساخت های مناسب را می طلبد.

کلیدواژه ها:

ضایعات کشاورزی ، فناوری های بسته بندی ، سلامت مصرف کنندگان ، ترکیبات ارزشمند ، امنیت غذایی .