بررسی رابطه فناوری دیجیتالی با کاهش تنهایی و انزوای اجتماعی سالمندان

با توجه به تغییر جمعیت شناسی جوامع در سراسر جهان، سالمندی به یک نگرانی اصلی تبدیل شده است. تعامل با فناوری از آغاز شکل گیری جامعه بشری بوده است. اخیرا دیجیتالی شدن، تمام جنبه های زندگی ما را فراگرفته و راه های جدیدی برای برقراری ارتباط با مخاطبین اجتماعی و ایجاد روابط اجتماعی جدید در اختیار ما قرار داده است. عوامل متعددی ممکن است این نگرانی را ایجاد کند که بزرگسالان مسن امروزه در معرض خطر انزوای اجتماعی هستند، از جمله روندهای جمعیت شناختی به سمت خانواده های کوچکتر، یا کاهش فعالیت های قبلی. امروزه افراد مسن به فناوری های جدیدی دسترسی دارند که ممکن است آنها را قادر سازد بر فاصله جغرافیایی و موانع تحرک غلبه کنند. اگرچه افراد مسن دیرتر از سایر گروه های سنی شروع به استفاده از فناوری های دیجیتال کردند، اما به طور فزاینده ای از این فناوری ها استفاده می کنند، به ویژه با هدف برقراری ارتباط با دیگران. ولی نکته مهمی که مابه آن می پردازیم این است که: آیا استفاده از اینترنت (اجتماعی) به تجربیات اجتماعی مثبت و بهزیستی در دوران سالمندی کمک می کند؟ برای این مطالعه پایگاههای اطلاعاتی بین المللی را جستجو کردیم و نزدیک به ۵۲ مقاله را تجزیه و تحلیل کردیم. نتایج این بررسی نشان می دهد که فناوری اطلاعات و ارتباطات می تواند ابزار موثری برای مقابله با انزوای اجتماعی در میان سالمندان باشد. با این حال، برای هر سالمندی به طور یکسان مناسب نیست. پژوهشات آتی باید مشخص کند که چه کسانی در میان افراد مسن می توانند بیشترین بهره را از استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در کاهش انزوای اجتماعی ببرند. با توجه به اهمیت سواد دیجیتال و نقش آن بر کیفیت زندگی این گروه از افراد جامعه، نیاز به برنامه ریزی و مداخلات اثربخش در جهت ارتقای سطح سواد دیجیتال سالمندان احساس می شود.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، انزوای اجتماعی ، سواد دیجیتالی