امکان سنجی کاربرد زغال زیستی متخلخل ژنتیکی تغییرشکل یافته در افزایش عملکرد سامانه های سطوح آبگیر باران

مقدمه هدررفت آب و خاک از محدودیت های اساسی در رسیدن به توسعه پایدار حوزه های آبخیز و تهدیدی جدی برای امنیت غذایی است. از طرفی استفاده از روش های مختلف حفاظت آب و خاک با توجه به کمبود و پراکنش زمانی و مکانی آن در اکثر مناطق کشور برای عبور از بحران جاری ضروری است. در همین ارتباط، بهره گیری از سامانه های جمع آوری آب باران و رواناب به عنوان یکی از روش های موثر در این حوزه تلقی می شود. به نحوی که در سال های اخیر جمع آوری و تامین آب باران با روش های نوین همواره مورد تاکید پژوهشگران و دولت مردان بوده است. حال آن که افزایش و بهبود عملکرد روش های معمول سامانه های جمع آوری آب باران و رواناب کمتر مورد توجه قرار گرفته است. از سوی دیگر وجود پسماندهای ناشی از فعالیت های متعدد، پیامدهای ناگوار کوتاه و درازمدتی برای محیط یست را ایجاد کرده است. ازاین رو به کارگیری روش های صحیح مدیریت ضایعات کشاورزی و صنعتی از طریق تهیه زغال زیستی به عنوان اصلاح کننده خاک گام موثری برای کاهش آلودگی های ناشی از آن ها برای توسعه پایدار بوم سازگان است. در عین حال ارزیابی توانمندی ای ده ها ی جدی د و نوظهور مرتبط با این حوزه در راستای مدیریت جامع فرآیندهای مختلف موثر بر عملکرد اقدامات حفاظت آبوخاک ضروری است. در این راستا، در مطالعه حاضر سعی شده است راهکار نو ین و زیست ی تهیه و کاربرد زغال زیستی متخلخل تغییرشکل یافته برای افزایش عملکرد سامانه های جمع آوری و استحصال آب باران مورد تحلیل قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

زغال زیستی ، زغال زیستی متخلخل ، زغال زیستی ژنتیکی ، سامانه های آبگیر باران ، زغال زیستی تغییرشکل یافته