ارزیابی قابلیت جمعآوری آب باران در محدوده دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

خشکسالی و تغییرات اقلیمی باعث شده است که کشورمان درگیر مشکل کم آبی در مناطق مختلف شود که توجه به منابع آب و استفاده بهینه باید از اولویت های خاص باشد؛ در این راستا تحقیق حاضر که در محدوده دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری صورت گرفته است سطوح مختلف موجود با استفاده از نرم افزار گوگل ارث و GIS محاسبه شدند سپس با توجه به جداول ضریب رواناب، ضریب هر یک از سطوح و در نهایت مقادیر آب قابل استحصال برآورد شد. با توجه به نتایج به دست آمده اراضی کشاورزی آبی با ۹۱.۸۴% بیشترین درصد مساحت و فضای سبز با ۴۲.۱% کمترین درصد مساحت را داشتند. ضریب رواناب نهایی محاسبه شده برای بامها ۸۵.۰، خیابان ها ۸۲.۰، فضای سبز ۳.۰ و برای اراضی کشاورزی ۱۷.۰ به دست آمد. با این ضرایب و در دست داشتن مساحت و مقدار بارش حجم آب باران استحصال شده از پشت بامها ۲,۵۰۹ مترمکعب، سطح خیابان های آسفالت ۲,۵۳۷۹، فضای سبز موجود در محوطه ۲,۳۹۵ و اراضی کشاورزی ۸,۱۰۰۳۶ مترمکعب به دست آمد. مقدار کل آب قابل استحصال از همه سطوح ۳۴,۱۸۲۲۰ مترمکعب محاسبه شد. به طور کلی می توان بیان کرد که اراضی کشاورزی به دلیل داشتن مساحت زیاد بیشترین مقدار را می توان استحصال کرد و کمترین ضریب رواناب را نیز دارد ولی پشت بام

کلیدواژه ها:

آب باران ، استحصال ، ضریب رواناب ، GIS ، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری