مقایسه عملکرد استحصال آب باران به دو روش معماری سنتی و نوین

استحصال آب از دیرباز مورد توجه ساکنان مناطق مختلف به ویژه مناطق گرم و خشک که محدودیت دسترسی به آب را دارند، بوده است. می زان جمع آوری آب به عوامل مختلفی از جمله نوع معماری و مصالح بکارگرفته شده در بنا مرتبط می شود. در این پژوهش دو بنا با معماری متفاوت سنتی و نوین اما با شرایط یکسان از نظر موقعیت مکانی و مساحت مشابه در شهرستان گناباد انتخاب گردید. حجم آب استحصال شده ناشی از این مقدار بارش در دو بنای سنتی و نوین با مساحت و شرایط آب و هوایی یکسان در این شهرستان به ترتیب ۷۷.۵ و ۹.۶ مترمکعب محاسبه شد. نتایج نشان داد که بر مبنای حجم آب باران استحصال شده از دو ساختمان مورد مطالعه، راندمان جمع آوری آب باران ساختمان با بنای نوین حدود ۱۳.۱ مترمکعب بیشتر از ساختمان سنتی است، که علت آن مقاومت بالا مصالح بکار رفته در ساختمان های نوین است که مانع از جذب و نفوذ آب به خود هستند.

کلیدواژه ها:

جمع آوری آب ، استحصال آب باران ، مناطق خشک ، معماری سنتی ، معماری نوین