بررسی تاثیر روشهای مختلف ذخیره نزوالت و تیمارهای اصلاحی خاک بر استقرار و رشد گونه دیوخار (Lycium depressum)

ذخیره نزوالت همراه با کشت گونه های گیاهی در احیا و اصلاح مراتع به ویژه در مراتع مناطق خشک مورد توجه است. در این پژوهش تاثیر روش های مختلف ذخیره نزوالت و تیمارهای اصلاحی خاک بر استقرار و رشد گونه دیوخار (Lycium depressum) بررسی شد. روش های مورد مطالعه شامل هاللیهای آبگیر، کنتورفارو و پیتینگ همراه با تیمارهای اصلاحی مختلف خاک مانند قارچ مایکوریزا، مالچ گیاهی، زئولیت، و نانو ذرات رس اکریلیک بود. نتایج نشان داد که روش کنتورفارو با ۱۴.۹۹ درصد زنده مانی، بیشترین تاثیر را در استقرار این گونه به خود اختصاص داده است. همچنین مشخص شد که بین روش های مختلف ذخیره نزوالت اعم از کنتورفارو، پیتینگ و هاللی آبگیر در صفات مورد بررسی گیاه (ارتفاع، قطر بزرگ، قطر کوچک و تاج پوشش)، فقط بین قطر کوچک گیاه در بین تیمارهای اصلاحی اعمال شده اختلاف معنی دار وجود دارد. در بین روش های ذخیره نزوالت نیز، پیتینگ بیشترین میانگین ارتفاع، قطر بزرگ، قطر کوچک و سطح تاج پوشش را به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

دیوخار ، هاللی آبگیر ، کنتورفارو ، پیتینگ ، سنگ شکنهای بوکسیت جاجرم