اثرات فورمونتین بر بیان ژن کدکننده ماده P در هیپوتالاموس موش های صحرایی مدل استرس

ماده P یک انتقال دهنده عصبی است که در سیستم بد انتقال باعث تحریک محور هیپوتالامو-هیپوفیز-آدرنال و ایجاد اثرات انتقال زا می گردد. فورمونتین ایزوفالون اصلی شب در مرکز انتقال دارای اثرات ضداضطرابی است. با توجه به اینکه مکانیسم مولکولی داخل هیپوتالاموسی دخیل در اثرات ضداضطرابی فورمونتین هنوز نامشخص است، در تحقیق حاضر اثرات فورمونتین بر بیان ژن کدکننده ماده P (Tac۱) در هیپوتالاموس موش های صحرایی مدل استرس بررسی شد. در این مطالعه ۱۵ سر موش صحرایی نر بالغ، از نژاد ویستار، با وزن ۱۸۰-۲۰۰ گرم استفاده شدند. این حیوانات در ۲ گروه مدل استرس تقسیم شدند و ۴۰ میکروگرم فورمونتین را از طریق تزریق داخل بطن شکم دریافت کردند. فورمونتین ۳۰ دقیقه بعد از القای استرس تزریق شد. همچنین، ۵ موش صحرایی سرگرم به عنوان گروه نترل سرمایه گذاری شدند. نمونه های هیپوتالاموس جدا شده و بیان ژن Tac۱، با روش RT-PCR اندازه گیری شد. نتایج نشان داد افزایش معنی دار بیان ژن Tac۱ در مقایسه با گروه نترل داشت. همچنین، افزایش بیان ژن Tac۱ در مقایسه با گروه استرس مشاهده شد. فورمونتین ممکن است از طریق مهار فعالیت محور HPA در افزایش بیان ژن Tac۱ در هیپوتالاموس دخالت داشته باشد و به عنوان یک هدف درمانی بالقوه برای افزایش استرس مطرح شود.

کلیدواژه ها:

فورمونتین ، Tac۱ ، استر