شناختی بر مقررات حفظ حریم خصوصی در عصر هوش مصنوعی

هوش مصنوعی (Artificial Intelligence یا AI) به طور ساده به معنای قابلیت یک برنامه کامپیوتری برای انجام کارهایی است که نیاز به هوش انسانی دارد. مانند: تشخیص صحبت، یادگیری، تصمیم گیری و حل مسئله. در دنیای امروز که هوش مصنوعی به سرعت در حال پیشرفت است و تقریبا در همه جنبه های زندگی مان نفوذ کرده، حفظ حریم خصوصی داده های شخصی به یک دغدغه جدی تبدیل شده است. از طرفی، AI امکان ارائه خدمات شخصی سازی شده و بهبود تجربه کاربری را فراهم می کند، از طرف دیگر، استفاده نادرست از داده های شخصی می تواند خطرات جدی برای افراد به همراه داشته باشد. به طور کلی هوش مصنوعی توانایی یک سیستم کامپیوتری در حل مشکلات و انجام وظایفی است که در صورت نبودن آن به هوش انسانی نیاز است. فناوری های هوش مصنوعی برای چندین دهه تکامل یافته اند. امروزه بسیاری از کشورها در حال توسعه هوش مصنوعی در برنامه های نظامی خود هستند که با چالش های حقوق بشری فراوانی به ویژه در زمینه حفظ حریم خصوصی به عنوان حقی بنیادین در یک مخاصمه مواجه می باشند. این حریم با توسعه به فضای مجازی، متضمن حریمه خصوصی اطلاعاتی و حفاظت از داده ها می گردد. در عصری که هوش مصنوعی درحال رشد روزافزون است و برای فعالیت خود تماس بی وقفه با داده های شخصی و حساس دارد توجه به امنیت این داده ها اهمیت بسیاری زیادی دارد. حفظ امنیت داده ها و اطلاعات کاربران می تواند باعث شود که اعتماد افراد به هوش مصنوعی افزایش یابد و در نتیجه تاثیر مثبت این تکنولوژی بر روی توسعه و پیشرفت در جامعه هم افزایش یابد. این تکنولوژی همزمان با اینکه فرصت های مختلفی را پیش روی پیشرفت قرار می دهد می تواند چالش های مختلفی را هم به همراه داشته باشد که حفاظت از امنیت داده کاربران را دشوار می کند. در این مقاله در مورد مفهوم حریم خصوصی، تهدیدات مختلفی که استفاده از هوش مصنوعی می تواند برای امنیت داده ها ایجاد کند صحبت خواهیم کرد. در نهایت هم در مورد روش های مختلفی که به کمک آنها می توان با این مشکلات مقابله کرد صحبت می کنیم.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مسئولیت ، مقررات ، حریم خصوصی