معناشناسی در آثار معماری از منظر اسلامی

مﻘدمه: طی بررسی مساله "چیستی معنا در آثار معماری"، نگارندگان در این مﻘاله نظریهای جدید در حوزه معنای آثار معماری با عنوان "معناشناسی در آثار معماری از منظر اسلامی" ارایه نمودهاند که هدف اصلی از تبیین این نظریه، تبیین ماهیت معنا در آثار معماری از منظر اسلامی است تا با تامین این هدف، پاسخ پرسش هایی نظیر "چگونگی دامنه معنایی » و "چیستی نﻘش معمار در شکل گیری معنای اثر" روشن شود. روشی که برای استنتاج نظریه فوقالذکر مورد استفاده قرار گرفته است روشی ترکیبی (مرکب از تحلیل محتوای کیفی و استدلال منطﻘی) است. ضمن آنکه با توجه به ماهیت تیوریک نظریه، گردآوری دادهها از طریق مطالعات اسنادی کتابخانه ای و با تحلیل گزاره های حکمی و بنیان موجود در آموزه های فلسفی های اسلامی و بهطور خاص، آموزههای حکمی-  مکتب اسلام انجام شده است.  نتیجهگیری: برپایه یافته  معنای اثر در مﻘام تکوین، متاثر از سه مولفه معمار، کالبد اثر و زمینه است حال آنکه در مقام تاویل علاوه بر این سه مولفه، مولفه چهارمی به نام مخاطب نیز ذی سهم است؛ ثانیا دامنه معنایی آثار معماری، دامنهای نیمهبسته، ضابطهمند و محدود است که این محدودیت بهدلیل وجود عامل مشترکی به نام فطرت میان همه انسانها است. با توجه به نﻘش فطرت به عنوان عامل مشترک و ثابت و حﻘیﻘی بین تمام انسان ها، اثر معماری قابلیت لازم برای الﻘای هر معنایی را ندارد و هر کالبدی، مابهازای معنایی مشخصی دارد.

کلیدواژه ها:

Meaning ، Interpretation ، Architectural Works ، Islamic Teachings ، معنا ، تاویل ، آثار معماری ، آموزههای اسلامی