بررسی نﻘش تخلخل در خودسایه اندازی و کاهش انرژی دریافتی جدارهها در ساختمانهای اقلیم گرم و مرطوب

اهداف: امروزه مصرف بیرویه انرژی به یکی از مهمترین دغدغههای زندگی بشری تبدیل شده است و بهکارگیری راهکارهای کاهش مصرف انرژی در ساختمانها اهمیت فراوانی یافته است. یکی از مهمترین عوامل موثر در میزان انرژی دریافتی ساختمان، فرم و شکل کلی بدنه و میزان تخلخل حجمی آن است. با توجه به اینکه استفاده از خودسایه اندازی در ساختمانهای مناطق گرم و مرطوب روشی موثر برای خنکسازی بنا است، پژوهش حاضر میکوشد تا به بررسی تاثیر تخلخل ساختمانها در میزان خودسایه اندازی آن و کاهش انرژی دریافتی بدنهها بپردازد. ابزار و روشها: این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است که در آن به کمک نرم افزار ۲۰۱۱ Ecotect شبیهسازی فرم ساختمان و بررسی تاثیر خودسایه اندازی حاصل از تخلخل بر میزان انرژی دریافتی جدارههای ساختمان میپردازد. یافتهها: بررسیها نشان داد که تغییرات عمق تراس تاثیر قابل ملاحظهای بر میزان سطوح تحت سایه ندارد و دامنه انرژی تابشی دریافتی در ارتباط مستﻘیم با تغییرات عمق تراس نیست. مﻘایسه نتایج حاصل از مدلهای متخلخل با مدل صلب نشان داد که در حالت کلی مدلهای متخلخل دانهای بهترین و مدلهای متخلخل ردیفی بدترین رفتار از منظر سایه اندازی و انرژی تابشی دریافتی  را دارند. نتیجهگیری: ایجاد تخلخل در ساختمان همیشه منجر به بهبود عملکرد سایه اندازی ساختمان نمیشود و تلاش برای بهینهسازی سایه اندازی به واسطه ایجاد تخلخل مستلزم انجام مطالعات و شبیهسازیهای دقیق قبل از طراحی است.

کلیدواژه ها:

Porosity ، Energy ، Shelf Shading ، Radiation ، Building ، تخلخل ، انرژی ، خودسایه اندازی ، تابش ، ساختمان