تدوین الگوی ارتقاء انسجام خود در دوران سالمندی با در نظر گرفتن سبک زندگی ایرانی اسلامی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: از طریق حس انسجام می توان توجیه کرد که چرا فردی می تواند حد بالایی از استرس را از سر بگذراند و سالم بماند. هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوین الگوی ارتقاء انسجام خود در دوران سالمندی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع کیفی و با روش نظریه بر خواسته از داده ها بود. جامعه پژوهش کلیه سالمندان بین ۶۰ تا ۶۵ سال عضو شبکه مجازی سن کمال که در سال ۱۴۰۱ به روش نمونه­گیری هدفمند تعداد ۱۰ نفر انتخاب شدند. داده ها با مصاحبه های نیمه ساختاریافته با رعایت قاعده اشباع ،جمع آوری و در سه مرحله کدگذاری باز، انتخابی و محوری تحلیل شد. یافته­ ها: پس از بررسی و تحلیل داده ها ۹۷ مضمون، ۱۷ زیر طبقه و ۴ طبقه اصلی شناسایی شد. مقولات اصلی شامل :ویژگی های خودکارآمدی (توانایی و قابلیت استفاده از منابع در دسترس، برخورداری از ویژگی خودکارآمدی)،  نقش خانواده و ارزش ها (سلامت خانواده مبدا، ارزش های شخصی، ارزش های معنوی، علایق شخصی و اجتماعی)، سبک زندگی (سبک زندگی سالم  ثبات اقتصادی) وعوامل راهبردی راه حل محور و هیجان محور (مدیریت خود، حل مشکلات، برقراری رابطه موثر، رشد و توسعه فردی، هدفمندی در زندگی، خودآگاهی، مدیریت در زندگی، یکپارچه کردن تجارب، مشارکت اجتماعی) بود. نتیجه ­گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد حس انسجام برای سالمندان از طریق  جهت گیری کلی آنان بر پایه اعتماد فراگیر به خود ایجاد می گردد زمانی که بتوانند به محرکات درونی و بیرونی ساختار یافته پاسخ دهند و با تجارب و منابع در دسترس زندگی خود را قابل پیش بینی و معنا دار نمایند.

کلیدواژه ها:

Elderly ، Grounded Theory ، Life style ، Qualitative Method ، Sense of Coherence ، احساس انسجام ، داده بنیاد ، روش کیفی ، سالمندی ، سبک زندگی