بررسی مستندنگاری جعلی در خودنگاره با توجه به زندگی روزمره (بررسی موردی آثار سیندی شرمن)

این پژوهش، با هدف بررسی مستندنگاری جعلی در خودنگاره با توجه به زندگی روزمره انجام شده است. اطلاعات آن از طریق روش کتابخانه ای و ابزار فیش نویسی گرداوری شده اند. جامعه ی آماری این پژوهش را آثار سیندی شرمن تشکیل داده است که از آن میان. خودنگاره های ایشان به عنوان حجم نمونه ی تحقیق انتخاب شده اند. این آثار با توجه به مبانی نظری پژوهش و اهداف مورد نظر آن به روش توصیفی-تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. در نهایت نتایج به دست آمده، حاکی از این بود که نمایش خود در قالب دیگری، به شیوه مستندسازی جعلی است که هنرمند را در بیان مفهوم مورد نظر خود پاری کرده است و این نمایش ها گاه در قالب یک زن دیگر و یا حتی در قالب یک مرد صورت گرفته اند. همچنین مشخص شد که با توجه به اینکه هنرمند حساسیت اوضاع جامعه را درک می کند، نمی تواند از چهره ی دیگران برای انتقال این مفاهیم بهره ببرد؛ بنابراین چهره ی خود را به عنوان سوژه و شخصیت اصلی نمایش انتخاب می کند. از طرف دیگر به نظر می رسد که سیندی شرمن به دلیل در دسترس نبودن سوژه ی مناسب، از چهره ی خود استفاده کرده است که بتواند در صورت لزوم با رجوع به آنچه در دل و ذهن داشته، آن را توجیه نماید. ضمن اینکه به سختی نیز می توانسته در آن دوره داوطلبی پیدا کند که حاضر شود مدل او برای گرفتن چنین عکس هایی شود. دیگر اینکه هنرمند دست به جعلی سازی می زند تا اعتراض خود را بیان کند؛ چرا که مشکلاتی را در زندگی روزمره ی خود می بیند که نمی تواند نسبت به آنها بی توجه باشد؛ بنابراین برای اعتراض دست به جعلی سازی می زند.

کلیدواژه ها:

خودنگاره ، مستندنگاری ، جعلی سازی ، زندگی روزمره ، سیندی شرمن