آلیاژ پلیمرهای زیست تخریب پذیر بر پایه ی پلی لاکتیک اسید برای کاربرد بسته بندی موادغذایی

بیشتر مواد مورد استفاده برای کاربردهای بسته بندی کوتاه مدت و یک بار مصرف غیر قابل تجزیه زیستی هستند که نیازهای ایمنی محیطی را برآورده نمی کنند. بایوپلیمرهای به دست آمده از منابع تجدیدپذیر جایگزین جالبی برای پلیمرهای متداول حاصل از منابع فسیلی هستند، زیرا پایدار و دوستدار محیط زیست می باشند. مواد پلیمری زیست تخریب پذیر می توانند در مدت زمان معقولی بدون ایجاد مشکلات زیست محیطی تجزیه شوند. با این حال، محدودیت هایی مانند هزینه نسبتا بالا، عملکرد مکانیکی ناکافی و پایداری حرارتی ضعیف دارند که استفاده گسترده آن ها در صنعت بسته بندی را محدود می کند. برای غلبه بر این محدودیت ها، یکی از استراتژی های متداول، ترکیب آن ها با سایر بایوپلیمرها، مانند پلی(بوتیلن سوکسینات) (PBS)، پلی(پروپیلن کربنات) (PPC) ،پلی(بوتیلن آدیپات-کو-بوتیلن ترفتالات) (PBAT)و پلی(هیدروکسی آلکانوات ها) (PHA)، روشی جالب برای بهبود قابل توجه، تنظیم خواص و گسترش دامنه کاربردهای آن محسوب می شود. در این مقاله ابتدا خواص فیزیکی- شیمیایی و مکانیکی و معایب پلی لاکتیک اسید بررسی شده سپس در ادامه به مرور تحولات اخیر، نتایج و دیدگاه ها در زمینه ترکیبات بر پایه PLA می پردازد.

کلیدواژه ها:

بسته بندی مواد غذایی ، پلیمرهای زیستی ، پلیمرهای زیست تخریب پذیر ، پلی لاکتیک اسید ، آلیاژهایپلیمری