بررسی توانمند سازی سکونتگاه های غیر رسمی در ایران

با توجه به رشد افسار گسیخته شهرنشینی در کشورهای درحال توسعه، فقر و محرومیت از مسائل محوری و اساسی به شمار می رود که شهرها با آن دست به گریبانند. رشد پدیده فقر شهری و عمیق تر شدن شکاف طبقاتی در شهرهای بزرگ باعث شده که گروه های کم درآمد در فضاهای جغرافیایی خاص شکل گیرند که از روند کلی توسعه برکنار مانده و به اصطلاح به حاشیه رانده شده اند و این پدیده را «غیر رسمی شدن شهرنشینی» نامیده اند نگرش غالب مدیریت شهری در برخی از کشورها و از جمله در ایران حذف بخش غیررسمی از عرصه عمومی شهر و توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی است . در این مقاله سعی شده است که بیشترین تلاش مدیریت شهری را متوجه نحوه واکنش تهیدستان و کم درآمدهای شهری به حل مسئله مسکن و سرپناه خود و راه حل ها و راه کارهای توانمندسازی و سامان بخشی سکونتگاه های غیررسمی کند توانمندسازی برنامه حل مسئله از درون بر پایه توسعه اجتماعات محلی است.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، سکونتگاه های غیر رسمی ، توانمند سازی ، ساماندهی ، استراتژی توسعه