ارزیابی سیاست های تامین مسکن اقشار کم درآمد براساس مولفه های موثر بر افزایش حس تعلق به محیط (نمونه موردی: شهر مشهد)

نادیده گرفتن شاخص های پایداری اجتماعی در سیاست های تامین مسکن در ایران نه تنها می تواند باعث از بین رفتن ارتباط معنادار بین محیط و ساکنان شود؛ بلکه تداوم این امر در طولانی مدت افزایش آسیب های روانی و اجتماعی را در پی خواهد داشت. آسیب شناسی سیاست های اتخاذشده از دید مولفه های پایداری اجتماعی در شهر مشهد، جهت شناسایی سیاست های مفید و برنامه های کارآمدتر در راستا افزایش حس تعلق به محیط در پروژه های تامین مسکن های حمایتی، هدف پژوهش است. روش پژوهش آمیخته (کیفی-کمی) است. در بخش کیفی، با مطالعه متون و منابع کتابخانه ای شاخص های موثر بر ایجاد حس تعلق و دلبستگی به محیط، با توجه به فراوانی در نظریات استخراج و در چهار خرده نظام فرهنگی، اجتماعی، روانی و زیستی و یازده زیرشاخه طبقه بندی شده است. در بخش کمی، براساس شاخص ها، ۶۶ سوال براساس طیف ۵ درجه ای لیکرت تنظیم و توسط ۱۲ نفر از خبرگان که موضوع و اهداف پژوهش برای آنها تشریح شده است، بازبینی و ۴۴ سوال انتخاب شده است. روایی CVR سوالات بالاتر از ۵۶/۰ و کمی آلفای کرونباخ همه متغیرها بالای ۰.۷ است. جامعه آماری، ساکنان مسکن اجتماعی شهر مشهد در چهار محل با رویکرد متفاوت از نظر برنامه و سیاست است (شهرک مهرگان، پروژه شاملو، شهر جدید گلبهار و بینالود). به کمک نرم افزار G*power در سطح اطمینان ۹۵% ، ۳۸۴ به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در آمار توصیفی از SPSS و در آمار استنباطی از روش کمترین مربعات جزئی و Smartpls۴ استفاده شده است. نتایج نشان می دهد، شهرک شاملو(ضریب مسیر ۰.۸۶۶)، گلبهار (۰.۸۶۱)، مهرگان (۰.۷۶۲) و بینالود (۰.۶۸۵) به ترتیب در افزایش حس تعلق در نظام زیستی شرایط مطلوب تری دارند؛ مهرگان (۰.۸۱۴)، شاملو (۰.۷۳۳)، گلبهار(۰.۶۵۲) و بینالود (۰.۶۲۱) اولویت ها در نظام روانی و مهرگان (ضریب مسیر ۰.۸۱۹)، بینالود (۰.۷۸۴)، گلبهار (۰.۷۳۷) و شاملو(۰.۶۸۹) به ترتیب اولویت های نظام اجتماعی است؛ از بعد نظام فرهنگی هر چهار محل در شرایط نامطلوبی قرار دارند.

کلیدواژه ها:

سیاست های مسکن در مشهد ، اقشار کم درآمد ، حس تعلق