ارائه مدل ارتقاء تعلق خاطر کاری اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدلی جهت ارتقاء تعلق خاطر کاری اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران با رویکرد آمیخته (کیفی-کمی) صورت پذیرفته است. مشارکت کنندگان در بخش کیفی شامل ۱۸ نفر از متخصصان، سیاستگذاران نظام آموزش عالی، اساتید مجرب، خبرگان دانشگاهی در حوزه علوم رفتاری و جامعه آماری در بخش کمی شامل ۲۶۷۴ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران بودند که بر اساس فرمول کوکران ۳۳۶ نفر انتخاب شدند و همچنین ۳۰ نفر خبره و صاحبنظر جهت تعیین درجه تناسب مدل ارتقاء تعلق خاطر کاری اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی به پرسشنامه محقق ساخته پاسخ دادند. روش نمونه گیری در بخش کیفی روش هدفمند از نوع گلوله برفی و در بخش کمی روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای و تصادفی ساده مورد استفاده قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی مصاحبه و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته با توجه به ادبیات پژوهش می باشد. در بخش کیفی جهت بررسی استحکام داده ها از شاخص لینکلن و کوبا استفاده و پایایی آن از طریق ضریب کاپای کوهن ۸۴% محاسبه شد. روایی ابزار کمی از طریق روایی همگرا و واگرا تایید شد و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ ۰.۷۰ محاسبه شد. نتایج نشان داد با توجه به مدل ارائه شده پژوهش حاضر با در نظر گرفتن ابعاد و مولفه های رضایت شغلی، مجذوب کار شدن، فداکاری، انرژی و چهار عامل موثر فردی، سازمانی، آکادمیک و اخلاقی و همچنین با توجه به سازوکارهای ارتقاء تعلق خاطر کاری شامل عدالت، ارتباطات، برندسازی، ساختار دانشگاه، استقلال می توان تعلق خاطر کاری اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی را ارتقاء داد.

کلیدواژه ها:

تعلق خاطر کاری ، اعضای هیات علمی ، مدل سازی ، دانشگاه آزاد اسلامی