اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر نشخوار فکری و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به افسردگی: یک مطالعه نیمه تجربی

زمینه و هدف: افسردگی یکی از مشکلات شایع است. استفاده از شفقت درمانی و انجام پژوهش در این زمینه در سال های اخیر افزایش یافته است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر نشخوار فکری و بهزیستی روان­شناختی بیماران مبتلا به افسردگی انجام گرفت. مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی حاضر از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد مبتلا به اختلال افسردگی در شهر گرگان در سال ۱۴۰۲ بود که ۳۲ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به­صورت تصادفی در گروه آزمایش (۱۶ نفر) و کنترل (۱۶ نفر) قرار گرفتند. سپس هر دو گروه به­وسیله پرسش نامه نشخوار فکری Nolen و Hoeksema (۱۹۹۳) و بهزیستی روان شناختی Ryff (۱۹۸۹) مورد ارزیابی قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش، ۸ جلسه درمان گروهی متمرکز بر شفقت را در طول دو ماه و به صورت یک جلسه ۹۰ دقیقه ای در هر هفته دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از ارائه درمان، میانگین نمره نشخوار فکری (۲۴/۱۱±۳۷/۳۹) در گروه آزمایش کاهش (۰۰۱/۰P<) و میانگین نمره بهزیستی روان شناختی (۰۷/۷±۰۱/۷۶) در گروه آزمایش افزایش (۰۰۱/۰P<) یافت و در نشخوار فکری و بهزیستی روان شناختی تغییرات معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت بر نشخوار فکری و بهزیستی روان شناختی بیماران افسرده موثر است. بنابراین استفاده از این رویکرد جهت کاهش نشخوار فکری و بهبود بهزیستی روان شناختی پیشنهاد می گردد. واژه های کلیدی: نشخوار فکری، بهزیستی روان شناختی، افسردگی، شفقت درمانی

کلیدواژه ها:

Rumination ، Psychological well-being ، Depression ، Compassion therapy ، نشخوار فکری ، بهزیستی روان شناختی ، افسردگی ، شفقت درمانی