تاثیر طلاق و خانواده برحضانت فرزندان صغیر درتقابل با جامعه در حقوق ایران از منظر فقه امامیه

خانواده، اولین نهاد اجتماعی و کوچک ترین واحد تشکیل دهنده جامعه می باشد که ایجاد کوچکترین انحراف در فلسفه وجودیخانواده, سبب تغییر جهت در اهداف تاسیس آن تا تغییر محتوایی در وظایف، رفتار و تکالیف اعضای خانواده پیش می رود تاانسان ها را به جدازیستن از یکدیگر و زوج ها را به جداشدن مجاب کند, آموزه های دینی، نشان داده است که خانواده تنها عاملیاست که در کاهش انحرافات اجتماعی نقش برجسته و انکار ناپذیری دارد که می توان با بهره گیری از شیوه صحیح و تایید شدهدینی، رفتار فرزندان را مطابق ارزش های حاکم شکل داد که متاسفانه با ایجاد طلاق سبب راه انحراف و کجروی رفتاری توسطفرزندان در جامعه هموار ساخت.در حقوق ایران به خصوص قانون اساسی، به مسائل مربوط به حضانت, نگهداری و تربیت فرزنداناشاره شده است که همین امر نشان از اهمیت بسیار آن می باشد از این رو والدین باید به دقت به مسائل مربوط به فرزندان خودپس از طلاق توجه کنند و تمام تلاش خود را برای حفظ حقوق و منافع آنها انجام دهند.در این مقاله سعی شده است با توجه بهقوانین موجود در حقوق ایران , از منظر فقه امامیه و قران کریم به آثاری که طلاق و خانواده می تواند بر فرزندان و قبول آنانتوسط جامعه داشته باشد پرداخته شود .داده های اطلاعاتی این پژوهش براساس مطالعات کتابخانه ای و وب سایت ها و براساسروش توصیفی وتحلیلی جمع آوری شده است

کلیدواژه ها:

طلاق ، خانواده ، حضانت ، فرزند صغیر ، فقه امامیه ، حقوق ایران