تحلیلی بر استراتژی توسعه گردشگری با رویکرد پدافند اقتصادی مطالعه موردی مناطق ساحلی جنوب ایران

گردشگری نقش مهمی در توسعه پایدار در بسیاری از کشورها و مناطق در سراسر جهان ایفا کرده است. در کشورهای در حال توسعه، توسعه گردشگری به عنوان یک استراتژی مهم برای افزایش رشد اقتصادی، فقرزدایی، ایجاد شغل و بهبود امنیت غذایی مورد استفاده قرار گرفته است. این پژوهش به بررسی استراتژی توسعه گردشگری می پردازد. ادبیات پژوهشی نشان می دهد که یک استراتژی موثر، راهبردی است که ایجاد هماهنگی کامل بین سازمان و محیط آن و با دستیابی به اهداف استراتژیک آن را تشویق می کند. انتظار می رود همه ذینفعان حمایت خود را افزایش دهند تا کل فرآیند توسعه گردشگری به درستی اجرا شود. برای به حداکثر رساندن نتایج مورد انتظار، استفاده بهینه از منابع بسیار مهم است. با رویکرد توسعه زیست محیطی و پایدار، گردشگری به گونه ای برنامه ریزی، توسعه و مدیریت می شود که منابع طبیعی و فرهنگی دچار افت کیفیت نشوند و انتظار می رود که پایدار باقی بمانند، به طوری که تحلیل ظرفیت تحمل زیست محیطی باید در این رویکرد اعمال شود. با استفاده از پتانسیل گردشگری به عنوان ابزاری برای توسعه اقتصادی، سیاست گذاران، مدیران مقصد و ذینفعان می توانند از قدرت تحول آفرین آن برای ایجاد جوامع فراگیر، تاب آور و پایدار، به ویژه در مناطق ساحلی استفاده کنند. با این حال، اولویت بندی شیوه های گردشگری مسئولانه، نظارت بر محیط زیست، و مشارکت جامعه برای اطمینان از توزیع عادلانه مزایای گردشگری و کمک به رفاه و رفاه طولانی مدت ضروری است. این تحقیق تحلیلی رابطه بین تناسب محیطی، توسعه گردشگری و حکمرانی را برای ارائه چارچوبی برای اکوتوریسم و گردشگری پایدار (توسعه گردشگری، پایداری محیطی و امنیت مکانی) بررسی می کند. این چارچوب تعادلی بین حاکمیت سرزمینی، منافع اقتصادی و زیست محیطی در حفظ اکوسیستم با کمک تعدیل کننده دولت و مداخلات سیاستی پیشنهاد می کند. یافته های تحلیلی نشان می دهد که مزایای اجتماعی_اقتصادی، از جمله اشتغال و تنوع بخشی اقتصادی، گشایش های تجاری، توسعه زیرساخت ها از توسعه گردشگری و رشد را دریافت می کنند. با این حال، وضعیت سرمایه طبیعی و زیست محیطی به تدریج رو به زوال است. در کنار محیط اجتماعی، آسیب پذیری اجتماعی به دلیل استفاده بیش از حد از زمین، نفوذ فرهنگ های خارجی و آلودگی هوا و آب به دلیل ازدحام ترافیک، تجمع زباله های جامد، فاضلاب و انتشار کربن گزارش شده است. رویکرد مشارکتی، تشویق توسعه سیاست در ارتباط با صنعت گردشگری و همچنین تاکید بر تصمیم گیری در سطح منطقه ای یا محلی می باشد که توسعه یک سیستم چند بازیگری که شامل مشارکت های دولتی_خصوصی و هماهنگی افقی و عمودی بیشتر نهادهای دولتی مربوطه را می طلبد و توسعه استراتژی های گردشگری، استفاده از قراردادها و ایجاد کمیته های مشترک است. شیوه های حاکمیتی موثر باید بازتاب تغییر تجارت، اقتصاد، مدیریت و سیاست باشد.

کلیدواژه ها:

پدافند غیر عامل ، پدافند اقتصادی ، کارافرینی گردشگری ، توسعه اقتصادی.