موانع توسعه گردشگری سواحل ایران از لحاظ رویکرد اقتصادی، سیاسی و زیرساختی

سواحل به عنوان یک منبع مهم از توسعه گردشگری شناخته می شوند که با توجه به موقعیت جغرافیایی، ایران از ظرفیت قابل توجه ای در این زمینه برخوردار است. در راستای بهره برداری از این ظرفیت، نیاز به شناخت موانع توسعه گردشگری سواحل ایران از لحاظ رویکردهای اقتصادی، سیاسی و زیرساختی و سپس تدوین راهکارهایی برای ارتقای وضع موجود است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر گردآوری داده های پیمایشی است. جامعه آماری را کارشناسان حوزه گردشگری اعم از سازمانی و دانشگاهی تشکیل داده اند که در مجموع از طریق روش گلوله برفی، ۴۶ نفر به عنوان حجم نمونه پرسشگری شد. تحلیل داده ها از طریق روش های آماری انجام شد. نتیجه نشان داد مهمترین موانع توسعه گردشگری ساحلی ایران، موانع زیرساختی است که مهمترین مانع در این زمینه، عدم توسعه زیرساخت های ارتباطی و دیجیتالی مطلوب در سواحل با مقدار ۲۶۰/۴ بوده است. برنامه ریزی اقتصادی جامع در زمینه سواحل با میانگین ۰۴۳/۴ به عنوان مهمترین مانع اقتصادی و امنیت و مسائل ژئوپلتیک سواحل(مانند سو.احل جنوب شرقی)، با میانگین ۲۱۷/۴ به عنوان مهمترین مانع سیاسی-مدیریتی شناخته شده اند. با توجه به موانع شناسایی شده، بهبود زیرساخت های گردشگری در مناطق ساحلی با میانگین رتبه ای ۲۶/۱۰ و توجه به سیاست های آمایشی برای گردشگری سواحل با میانگین ۷۵/۹ به عنوان مهمترین راهکارهای توسعه گردشگری سواحل ایران محسوب می شوند. نتیجه آنکه سواحل ایران دارای ظرفیت های بالقوه متنوعی هستند اما موانع گسترده ای در راستای بالفعل نمودن آنها وجود دارد که در چارچوب سند آمایشی کشور و جایگاه سواحل، می توان بستر را برای توسعه این نوع گردشگری فراهم نمود.

کلیدواژه ها:

سواحل ، گردشگری ، توسعه پایدار ، ایران