تدوین مدلی از عوامل محیطی موثر بر حس تعلق به مکان در پارک های شهری

حس تعلق به مکان،به معنای احساس ارتباط عاطفی واجتماعی افرادبافضاهای خاص،در پارکها به طور قابل توجهی تحت تاثیر طراحیو ویژگیهای محیطی قرار میگیرد.این حس میتواند از طریق عواملی مانند دسترسی، زیبایی شناسی، امکانات تفریحی و اجتماعی،وفرصتهای تعامل با دیگران شکل بگیرد. بستری ایمن و جذاب در پارک ها میتواند به تقویت روابط اجتماعی و افزایش تعاملات بینساکنان کمک کندکه در نهایت منجر به احساس تعلق بیشتری به مکان میشود.به عنوان مثال، پارکهایی که شامل فضاهای نشستن،مسیرهای پیادهروی،و امکانات تفریحی هستند، معمولا حس تعلق بیشتری در افراد ایجاد می کنند.لذا طراحی باتوجه به نیازهای جامعه درایجاد فضاهای سبز، میتواند حس تعلق به مکان را در افراد بهبود بخشد و به ارتقاء کیفیت زندگی شهری کمک کند . هدف اصلی اینتحقیق شناسایی و تدوین یک مدل جامع از عوامل محیطی موثر بر حس تعلق به مکان در پارکهای شهری است . این تحقیق از نوع کیفیاست با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و منابعی همچون کتاب و منابع اینترنتی می باشد و ابزار جمع آوری اطلاعات فیش برداری وروش تجزیه و تحلیل هم استدلال منطقی است .مدلهای پیشنهادی بر اساس داده های به دست آمده ازتحلیل های کیفی توسعه داده شدهو شامل عوامل کلیدی موثر بر حس تعلق به مکان در پارکهای شهری است . عوامل متعددی با یکدیگر و در کنار هم می توانند بر شدتحس تعلق به مکان افراد در پارک تاثیر بگذارند که به صورت کلی به سه دسته تقسیم می شوند که شامل عوامل ادراکی – شناختی،عوامل محیطی – کالبدی و عوامل اجتماعی هستند.

کلیدواژه ها:

حس تعلق ، مکان ، پارک ، مدل ، عوامل محیطی