شناسایی عوامل موثر بر مدل ارزیابی آمایش سرزمین هوشمند (مطالعه موردی: صنعت نساجی )

زمینه و هدف: هدف این تحقیق شناسایی عوامل موثر بر مدل ارزیابی آمایش سرزمین هوشمند در صنعت نساجی است تا با توجه به نیازهای اقلیمی، اجتماعی و اقتصادی، و با تاکید بر سرمایه گذاری و فناوری مناسب، به توسعه پایدار کمک کند.روش شناسی: این پژوهش با رویکرد کمی و روش دلفی انجام شده است. داده ها از طریق پرسشنامه ساختاریافته و در دو مرحله، شامل نظرسنجی از خبرگان صنعت نساجی و مدیران ارشد و کارشناسان این حوزه، جمع آوری شده است. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای Smart PLS و SPSS انجام گردیده و نمونه آماری ۳۸۴ نفر از مدیران و کارشناسان صنعت نساجی بوده است.یافته ها: نتایج پژوهش نشان می دهد که ارزیابی آمایش سرزمین در صنعت نساجی ایران به هفت بعد اصلی تقسیم می شود: شرایط اقلیمی، نیازهای جامعه و گرایش های مصرف، سرمایه گذاری و بازاریابی، دانش فنی و تکنولوژی، عوامل اجرایی، عوامل مدیریتی و قانونی، و عوامل اقتصادی-اجتماعی. به طور خاص، مولفه هایی مانند بومی سازی اقلیمی، سبک زندگی جامعه، بازاریابی رقابتی، خودکارسازی تولید، ساختار اجرایی مناسب، تناسب قوانین ملی با شرایط محلی، و اشتغال آفرینی برای جوامع محلی به عنوان عوامل کلیدی شناسایی شدند.بحث: این پژوهش با رویکرد کمی و روش دلفی انجام شده است. داده ها از طریق پرسشنامه ساختاریافته و در دو مرحله، شامل نظرسنجی از خبرگان صنعت نساجی و مدیران ارشد و کارشناسان این حوزه، جمع آوری شده است. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای Smart PLS و SPSS انجام گردیده و نمونه آماری ۳۸۴ نفر از مدیران و کارشناسان صنعت نساجی بوده است.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که ارزیابی آمایش سرزمین در صنعت نساجی می تواند به تعادل منطقه ای، توسعه پایدار، حفاظت محیط زیست و افزایش بهره وری منجر شود. این مدل همچنین با تقویت شرایط اقتصادی و اجتماعی، به کاهش نابرابری ها و ارتقاء رفاه اجتماعی کمک می کند. پژوهش حاضر مدل جامعی را برای آمایش سرزمین در این صنعت پیشنهاد می دهد که می تواند به بهبود سیاست گذاری های توسعه و پایداری عادلانه منطقه ای کمک کند.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، صنعت نساجی ، نمودارهای هیستوگرام