مروری بر مدیریت جامع سیل در ایران: وضعیت موجود و چالش ها

حدود ۷۰ درصد بلایای جهانی به رویدادهای هیدرومتئورولوژیکی مرتبط هستند. سیلها یکی از بزرگ ترین خطرات طبیعی برای توسعه پایدار بشمار میرود. این پدیده به دلیل عوامل اقلیمی و جمعیتی در حال وخیم تر شدن است. چارچوب مدیریت جامع سیل دو دهه پیش توسعه یافت، تا روش هایی برای مقابله با این مشکلات فراهم کند. این چارچوب با توجه به پیچیدگی ها و نیازهای چندجانبه، به عنوان یک ابزار اساسی برای کاهش خطرات سیل و افزایش تاب آوری جوامع در برابر این خطرات شناخته می شود. در این چارچوب، همکاری های چندجانبه، توسعه ظرفیت ها و پیشرفت های فناوری ضروری است. مطالعه حاضر به مرور مدیریت جامع سیل در ایران و بیان چالشهای موجود میپردازد. روش تحقیق، توصیفی-مروری میباشد، که ابزار جمع آوری اطلاعات، اسناد و مدارک مرتبط با موضوع است. در واقع، مدیریت جامع سیل یک فلسفه برای توسعه یکپارچه منابع آب است، که هدف آن به حداکثر رساندن منافع خالص در مناطق سیل خیز و در عین حال کاهش خسارات ناشی از سیل است. مدیریت جامع سیل در ایران بر اساس قانون توزیع عادلانه آب و آیین نامه های مرتبط اجرا می شود، اما وظایف دستگاه های اجرایی فاقد انسجام لازم است. نظامنامه سیل وزارت نیرو، به عنوان سندی جامع، اقداماتی را به منظور مدیریت سیل در مراحل پیش و پس از وقوع مشخص کرده است، اما هنوز بسیاری از اقدامات کلیدی مانند سامانه های پایش و هشدار سیل بطور موثر عملیاتی نشده اند. مشارکت همه جانبه و رویکرد یکپارچه در تدوین برنامه های مدیریت سیل ضروری است، تا ضمن جلوگیری از انتقال مشکلات به مناطق دیگر، از سیلاب ها به عنوان فرصتی برای توسعه پایدار استفاده شود.

کلیدواژه ها:

سیل ، سیل خیزی ، مدیریت جامع سیل ، مدیریت خطر ، منابع آب