تاثیر روابط دانش آموزی، روش های آموزشی و تشویق خانوادگی بر تعاملات اجتماعی

هدف این تحقیق بررسی تاثیر روابط دانش آموزی، روش های آموزشی نوین و تشویق های خانوادگی بر تعاملات اجتماعی در مدارس می باشد. در این پژوهش، با بهره گیری از روش مروری، مطالعات و مقالات علمی منتشر شده از منابع معتبر داخلی و بین المللی جمع آوری و تحلیل شدند تا ابعاد مختلف تاثیر این عوامل بر فضای یادگیری و رشد اجتماعی دانش آموزان شناسایی گردد. یافته های تحقیق نشان داد که تقویت تعاملات همسالان، بهبود روابط معلم–دانش آموز و مشارکت فعال خانواده در فرآیند آموزشی، به طور مستقیم موجب افزایش مهارت های اجتماعی، تقویت اعتماد به نفس و کاهش اضطراب در دانش آموزان گردیده است. همچنین، به کارگیری روش های آموزشی تعاملی و بهره گیری از فناوری های نوین، زمینه ساز افزایش همکاری های گروهی، حل موثر تعارضات و ارتقای کیفیت یادگیری شده است. نتایج حاصل از این مطالعه با یافته های پژوهش های پیشین در حوزه آموزش و تعاملات اجتماعی همخوانی داشته و ضرورت اتخاذ رویکرد یکپارچه میان مدرسه و خانواده را برجسته می سازد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که ادغام روش های نوین آموزشی با حمایت های خانوادگی و تقویت ارتباطات بین فردی، عامل کلیدی در بهبود فضای اجتماعی مدارس بوده و می تواند به ارتقای سلامت روان و عملکرد تحصیلی دانش آموزان منجر شود.

کلیدواژه ها:

روابط دانش آموزی ، روش های آموزشی ، تشویق خانوادگی ، تعاملات اجتماعی