ارزیابی عملکرد روش های فرم و مونت کارلو در محاسبه احتمال خرابی لغزشی سد بتنی وزنی تحت بارهای استاتیکی

بدون شک خرابی یک سد بتنی خسارات مالی و جانی جبران ناپذیری را به یک جامعه وارد خواهد کرد. در این پژوهش با انتخاب سد بتنی وزنی Sariyar واقع در ترکیه، بعنوان مطالعه موردی، احتمال خرابی این سد در مود لغزشی محاسبه شده است. مهم ترین عامل در خرابی لغزشی یک سد، افزایش سطح آب مخزن بوده که با افزایش نیروی جانبی و آپلیفت، احتمال خرابی نیز افزایش خواهد یافت. لذا برای درنظر گرفتن حالات مختلف که ممکن است برای یک سد پیش بیاید، تمامی ارتفاع های محتمل برای دریاچه این سد شبیه سازی شده و احتمال خرابی و شاخص قابلیت اطمینان در این حالات با استفاده از دو روش مونت کارلو و فرم بدست آمد و با یکدیگر مقایسه شده است. همچنین تاثیر تعداد نمونه های تولید شده بر پاسخ های بدست آمده در روش مونت کارلو نیز مورد بحث قرار گرفته است. نتایج نشان دادند روش مونت کارلو در برخی حالات که مقاومت سیستم بسیار بیشتر از بار موجود می باشد و تابع شرایط حدی فاصله زیادی با اجتماع نمونه ها دارد، ممکن است با هر تعداد نمونه قادر به ارائه احتمال خرابی نباشد. در این حالات می توان با استفاده از روش فرم، مقادیری برای شاخص قابلیت اطمینان محاسبه نمود، اما مشخص شد که این مقادیر فاصله زیادی با واقعیت خواهند داشت. با افزایش نیروهای وارده، پاسخ های بدست آمده از روش مونت کارلو از دقت بالایی برخوردار خواهند بود ولی روش فرم، میزان احتمال خرابی را کمتر از آنچه که هست نشان خواهد داد.

کلیدواژه ها:

Concrete dam ، Sliding Failure ، Monte Carlo ، Form ، سد بتنی ، خرابی لغزشی ، مونت کارلو ، فرم