استفاده از نانو لوله های کربنی چند دیواره ی آمین و تیول دار شده در حذف جیوه از محلول های آبی

جیوه یکی از عناصر سمی و غیر ضروری برای انسان است که مقادیر اندک آن باعث بروز مشکلات بهداشتی و زیست محیطی می شود. در این مطالعه نانو لوله های کربنی چند دیواره (MWCNTs) در چهار مرحله جهت ایجاد گروه عاملی تیول (MWCNTs-SH) عامل دار شد و کارآیی جاذب های سنتز شده در هر مرحله، در حذف جیوه با یکدیگر مقایسه گردید. بر اساس نتایج، جاذب تیول دار شده کارآیی بالاتری نسبت به دیگر جاذب های سنتز شده داشت. با افزایش مقدار دز جاذب درصد حذف جیوه افزایش یافت. عامل pH تاثیر زیادی بر درصد حذف جیوه توسط نانو لوله های کربنی چند دیواره تیول دار شده داشت، بطوری که درصد حذف در۲=pH و ۸=pH به ترتیب ۸/۹ و ۹۲ درصد بدست آمد. در برازش داده ها با مدل های هم دمای لانگمایر و فرندلیچ مشخص شد که مدل لانگمایر برازش بهتری (۹۶۶/۰=R۲) نسبت به مدل فرندلیچ (۹۳۵/۰=R۲) بدست می دهد. حداکثر ظرفیت جذب (qm) بدست آمده با مدل لانگمایر mg/g ۶۴/۲۰۶ بود در حالی که مقدار تجربی آن mg/g ۹۰/۱۶۰ بوده و در مقایسه با مقادیر qm گزارش شده در مطالعات دیگران از مقدار بالاتری برخوردار بود. بنابراین به عنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت که جاذب سنتز شده توانایی بالایی در حذف جیوه از محلول های آبی دارد.

کلیدواژه ها:

MWCNTs ، Mercury ، Functionalizing ، thiol functional group ، Isotherm models ، نانو لوله های کربنی ، جیوه ، گروه عاملی تیول ، مدل های هم دما