ارزیابی هیدرولیکی آبگیری جانبی با لوله از کانال با استفاده از مدل عددی

آبگیر جانبی با لوله نوعی سازه هیدرولیکی است که در آبگیری از رودخانه­ها و کانال­های انتقال آب در مناطقی که توپوگرافی امکان احداث کانال جهت آبگیری را فراهم نمی­سازد، به کار برده می­شود. در مطالعه حاضر به بررسی عددی برخی از پارامترهای موثر بر راندمان آبگیری جانبی با لوله در یک کانال مستقیم روباز با استفاده از نرم افزار FLOW۳D پرداخته شده است. این پارامترها در سه گروه، شامل جهت قرارگیری لوله آبگیر نسبت به راستای جریان اصلی، خصوصیات دهانه لوله آبگیر و نیز موقعیت قرارگیری دهانه لوله آبگیر در نظر گرفته شده است. بررسی­ها نشان داد که جریان انحرافی با تغییر خصوصیات دهانه لوله آبگیر، بسته به زاویه آبگیری رفتار متفاوتی را از خود نشان خواهد داد. مشاهدات نشان داد در حالتی که فرورفتگی لوله آبگیر تا حداکثر ۴۰ درصد عرض کانال اصلی ­باشد و آبگیری از تراز نسبی ارتفاعی ۲۸/۰ تا ۵۷/۰ عمق آب نسبت به کف کانال انجام شود، آبگیری راندمان قابل قبولی خواهد داشت. زمانی که لوله آبگیر در نزدیکی سطح جریان قرار می­گیرد ضریب پادرسوبی (λ) بهترین مقدار را خواهد داشت، هر چند که در این شرایط لوله آبگیر بیشتر در معرض نوسانات سطح جریان قرار دارد و ممکن است باعث بروز مشکلات اجرایی در آبگیری شود.

کلیدواژه ها:

Numerical simulation ، Pipe Intake ، Level of Pipe Intake ، Intake Angle ، Anti-sediment Coefficient ، لوله آبگیر ، تراز قرارگیری لوله آبگیر ، زاویه آبگیری ، ضریب پادرسوبی ، شبیه سازی عددی