بررسی مطلوبیت روش بارش ماسه برای نمونه سازی خاک های ماسه ای در مدل های آزمایشگاهی

روش باران ماسه یا به عبارت دیگر «بارش ماسه در هوا»، روشی برای آماده سازی مدل های آزمایشگاهی است که به منظور انجام برخی آزمایش های خاص، مانند کالیبراسیون نفوذسنج های استاتیکی و دینامیکی به کار می رود. هنگام استفاده از مدل های آزمایشگاهی، کالیبره شدن دستگاه نمونه ساز به منظور تولید دقیق نمونه هایی با شرایط دلخواه و دانسیته ی نسبی، اهمیت دارد. این مقاله به بررسی نتایج به دست آمده از کاربرد دستگاه نمونه ساز به روش بارش ماسه، برای ایجاد نمونه های ماسه ای در دانسیته های مورد نظر پرداخته است. در این راستا با ترکیب آرایش های مناسب برای قطر منافذ صفحات بارش، فاصله ی منافذ و ارتفاع بارش، می توان به دانسیته ی نسبی ماسه ی مورد مطالعه دست یافت. نتایج نشان می دهد که این روش، توانایی تولید نمونه های ماسه برای مدل های آزمایشگاهی در دانسیته های نسبی ۲۰ تا ۱۰۰ درصد را دارا است و می توان ماسه ای با شرایط یکنواخت ایجاد نمود. به طور کلی در حالتی که سرعت بارش پایین است، می توان به دانسیته های نسبی بالاتر و متعاقب آن وزن واحد حجم بالاتری دست یافت. همچنین این موضوع که در حالت ارتفاع بارش بیش از ۵۰۰ میلی متر، تغییری در میزان دانسیته به دست آمده ایجاد نمی شود، نیز تایید گردید.

کلیدواژه ها:

Sample making set ، pluviation intensity ، relative density ، holes arrangement ، pluviation plate ، دستگاه نمونه ساز ، شدت بارش ، دانسیته ی نسبی ، آرایش منافذ ، صفحه ی بارش