مدل سازی فیزیکی بستر ماسه ای به روش بارش پرده ای

یکی از مهم­ترین جنبه های مدل­ سازی فیزیکی در مهندسی ژئوتکنیک، قابلیت تکرار در آماده ­سازی بستر می­ باشد. روش بارش در آماده­ سازی بستر به دلیل ایجاد شرایط مطلوب و سرعت مدل­ سازی بالا، یکی از مطمئن­ ترین روش ها به شمار می ­آید. در این تحقیق روشی جدید مبنی بر بارش متحرک پرده­ای با دو پرده بارش برای بازسازی نمونه بزرگ مقیاس توسعه یافته است. تاثیر پارامترهای، عرض پرده بارش، سرعت حرکت، تعداد پرده بارش و ارتفاع سقوط ذرات بر درصد تراکم نسبی و شدت بارش با آزمایش بر روی ماسه ۱۶۱ فیروزکوه مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسی نتایج نشان داد که پارامتر متغیر تعداد پرده بارش همانند پارامترهای عرض بارش، سرعت حرکت و ارتفاع سقوط بر درصد تراکم نسبی و شدت بارش تاثیر قابل توجهی داشته و با تغییر در پارامترهای موثر، بازه گسترده­ای از تراکم نسبی بین ۱۲ تا ۹۳ درصد قابل دستیابی است. مقایسه نتایج آزمایش­ها یک و دو پرده بارش نشان داد که استفاده از دو پرده بارش با افزایش حجم خروجی ماسه و افزایش شدت بارش، درصد تراکم نسبی برابر با صفحه بارش تک شیار داشته و پرده های بارش بصورت مجزا عمل کرده و آماده ­سازی بستر را با سرعتی بالاتر امکان ­پذیر می ­نماید.

کلیدواژه ها:

Air pluviation ، traveling sand pluviator ، relative density ، firuzkuh sand (#۱۶۱) ، physical modeling ، بارش در هوا ، بارش متحرک پرده ای ، پرده بارش ، تراکم نسبی ، ماسه ۱۶۱ فیروزکوه ، مدل سازی فیزیکی