مقایسه مولفه های شناختی در سیاست خارجی ایران و عربستان سعودی در دو دهه اخیر

بررسی نگرش های شناختی درباره سیاست خارجی و رویکردهای آن می تواند به بهبود فرایندهای شناختی در حوزه سیاست خارجی کمک کند. نقش عوامل شناختی مانند انگاره ها، هویت و هنجارهای مشترک در شکل گیری تنش و ناسازواری در روابط ایران و عربستان تاکید دارد. این پژوهش باهدف بررسی و مقایسه رویکردهای کلی سیاست خارجی دو کشور ایران و عربستان، تحلیل تفاوت های الگوهای رفتاری دو کشور در منطقه خاورمیانه، تجزیه وتحلیل استراتژی های سیاست خارجی دو کشور در خاورمیانه، تحلیل نقش ایدئولوژی و باورهای مذهبی در تصمیم گیری های سیاست خارجی و نحوه پردازش اطلاعات و تصمیم گیری در ساختارهای سیاسی دو کشور انجام گرفته است.پژوهش حاضر از نوع تحقیق کاربردی است و از لحاظ روش تحقیق به روش (توصیفی - تحلیلی) انجام شده است. همچنین این پژوهش با استفاده از روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای صورت گرفته است.در زمینه روابط بین الملل، مولفه های اساسی شناخت را می توان در سیستم های اعتقادی و کدهای عملیاتی، سوگیری های شناختی و میانبرهای ذهنی، پردازش اطلاعات و ارزیابی ریسک و هزینه طبقه بندی نمود. از طرفی فرایند تصمیم گیری به عنوان یک عملکرد شناختی به عنوان یک خرده سیستم کلیدی در سیاست خارجی عمل می کند و نقش تعیین کننده ای در شکل دهی و اجرای سیاست خارجی دارد. ساختارهای تصمیم گیری، اعم از رسمی و غیررسمی، تاثیر قابل توجهی بر ماهیت و جهت گیری سیاست خارجی کشورها دارند. همچنین، عوامل داخلی و گروه های مختلف تصمیم گیر با خاستگاه های متفاوت اجتماعی، نقش مهمی در این فرایند ایفا می کنند.به صورت کلی مقایسه مولفه های شناختی در سیاست خارجی ایران و عربستان سعودی در دو دهه اخیر نشان دهنده تفاوت های قابل توجهی در تصمیم گیری های مربوط به دیپلماسی و سیاست خارجی دو کشور است.

کلیدواژه ها:

شناخت ، تصمیم گیری در سیاست خارجی ، پردازش اطلاعات ، سوگیری شناختی