رابطه هنرهای سنتی با معماری

هنرهای سنتی در طول سده های متمادی با حفظ ریشه ها و سنت های خود رشد کرده مراحل شکل گیری خود را گذرانده یا می گذرانند. یکی از ویژگی های هنرهای سنتی جنبه رمزی و تمثیلی این هنرهاست. یک اثر هنری سنتی زیباست و این زیبایی در هنر سنتی ذاتی است. کاربردی بودن آثار منقول و غیرمنقول و حتی آثاری که در گروه هنرهای جاری در زمان قرار دارند مانند موسیقی و نمایش های سنتی، یکی از ویژگی های اصلی هنرهای سنتی است که سابقه ای طولانی در فرهنگ ایرانی دارد.هنرهای سنتی بسیار متنوع و مطابق با نیازهای روحی و روانی اقوام مختلف سرزمین ما پدید آمده اند. از این رو همانند آیینه ای منعکس کننده فرهنگ سنتی جامعه ایرانی بوده اند.نقوش، رنگ ها، آرایه ها، نواها، ریتم ها و دیگر عناصر سنتی دست به دست هم داده تا امروز مجموعه هنرهای اصیل ایرانی را از سرپنجه های استادان هنرهای سنتی طلب کنیم. از این رو در این مقاله به برسی معماری وهنر هایی که درآن استفاده میشده و ان را برای سالیان سال با ویژگی های خاص خود و زبان زد خاص و عام گذاشته میپردازیم. این مقاله رابطه عمیق هنرهای سنتی و معماری ایرانی را بررسی کرده است. هنرهای سنتی با تزئیناتی نظیر آجرکاری، مقرنس، تنگبری، کاشیکاری و نقوش گیاهی، هم زیبایی بصری و هم معنای نمادین به معماری ایرانی بخشیده اند. این تزئینات به همراه معماری اسلامی، پیامی از وحدت الهی و نظم جهانی را به تصویر می کشند و بازتاب دهنده هویت فرهنگی و اعتقادات جامعه ایرانی هستند. در نهایت، این پژوهش اهمیت شناخت و حفظ این میراث فرهنگی برای نسل های آینده را تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

معماری ، هنرهای سنتی ، تزیینات ، ایرانی