راهکارهای توانمندسازی مدیران زن برای ارتقاء جایگاه در حوزه های مدیریتی شهرداری های استان تهران

پژوهش حاضربا هدف بررسی راهکارهای توانمندسازی مدیران زن در حوزه های مدیریتی شهرداری های استان تهران به روش توصیفی از نوع پیمایشی سال ۱۴۰۳ انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی مدیران زن شاغل در شهرداری های استان تهران در سال ۱۴۰۳ بود. به روش خوشه ای از بین شهرداری های استان تهران، شهرداری های جنوب غرب استان تهران (شهر گلستان، چهاردانگه، شهر قدس، ملارد، و اسلامشهر) به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. تعداد مدیران زن در این ۵ ناحیه ۴۱ نفر بود که کل جامعه به عنوان نمونه آماری درنظرگرفته شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته با ۳۵ گویه برای پرسشنامه توانمندسازی و ۸ گویه برای پرسشنامه ارتقا جایگاه زنان می باشد. روایی صوری پرسشنامه ها با استفاده از نظرات استاد راهنما و اساتید گروه مدیریت آموزشی و تعدادی از اعضای جامعه اماری تایید شده است. پایایی پرسشنامهها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ۰/۹۶ و ۰/۸۱ تعیین گردید که نشان دهنده پایایی مناسب ابزار اندازه گیری بود. پس از جمع آوری داده ها، تجزیه و تحلیل آنها در دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان داد که بین مولفه های توانمندسازی، دو بعد توانمندی سیاسی و توانمندی اجتماعی توانسته ارتقا جایگاه زنان را پیش بینی کند، نتیجه می شود ارتباط بین توانمندی سیاسی و توانمندی اجتماعی با ارتقا جایگاه زنان، ارتباط معنی داری می باشد و مدل رگرسیون مدلی معنادار می باشد و توانمندی سیاسی و توانمندی اجتماعی قادر به پیش بینی ارتقا جایگاه زنان است

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، جایگاه زنان ، حوزه های مدیریتی ، شهرداری