رابطه بین شاخص انعطاف پذیری با قدرت و استقامت در پسران ۱۶ تا ۱۸ ساله در مدارس فنی و حرفه ای.

پیشینه و اهداف: آمادگی جسمانی و تربیت بدنی در تکامل و سلامت حال و آینده دانش آموزان بسیار مهم است. هدف اصلی این پژوهش تعیین میزان همبستگی بین سه متغیر فیزیولوژیکی انعطاف پذیری، قدرت، استقامت و همچنین بررسی تاثیر انعطاف پذیری بر قدرت و استقامت در این گروه سنی خاص است.روش ها : آزمودنی ها شامل ۳۰ دانش آموز پسر مقطع دوم متوسطه با دامنه سنی ۱۶-۱۸ ساله بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بوده و آزمون ها به صورت میدانی و در شرایط تقریبا یکسان مورد ارزیابی قرار گرفته اند. برای بررسی رابطه ی متغییر ها در گروه ها از ضریب همبستگی پیرسون و همچنین در بخش تحلیل آماری داده ها از آزمون One- way ANOVA  استفاده گردید. سطح معناداری در این مطالعه ۰.۰۵ در نظر گرفته شد.یافته ها: در بررسی رابطه ی بین مغییر ها نشان داده شد که بین متغییر انعطاف پذیری و قدرت همبستگی معنا داری وجود دارد و مشخص شد با افزایش سن به طور معنی داری پلانک افزایش و انعطاف پذیری کاهش یافته اما در سایر متغییرها همبستگی معناداری دیده نشد. در مقایسه بین گروهی در متغییرهای استقامت و قدرت تفاوت معناداری بین گروه ها مشاهده نشد، این درحالی است که در متغییر انعطاف پذیری، تفاوت بین گروه هی معنادار بود و این ویژگی نیاز به توجه و بررسی بیشتری دارد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد انعطاف پذیری با افزایش سن و بهبود قدرت عضلانی بطور معنی داری کاهش می یابد. با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود در کنار کنترل عواملی مثل تغذیه و سبک زندگی، برنامه های تمرینی دقیق برای فعالیت بدنی و انعطاف پذیری نوجوانان در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، قدرت ، استقامت ، نوجوانان