تحلیل رابطه برنامه ریزی مشارکتی در توسعه پایدار مدیریت شهری

با توجه به اصرار طرح های توسعه ی شهری بر الگوهای پراکنده رویی برای جهت دهی به رشد شهرها؛ خاصه شهرهایی که با موانع طبیعی زیادی بر سر راه توسعه ی خود مواجه اند و نیز اهمیت نفوذ اصول پایداری در توسعه شهرهای امروز، همچنین کم توانی بخش مدیریت شهرهای کوچک و میانی در تامین نیاز محدوده های جدید شهری و نیز کمبود تحقیقات کاربردی در زمینه ی ارائه راهکارهایی برای حل مشکل مدیریت این قسم از شهرها، این پژوهش درباره تحلیل رابطه برنامه ریزی مشارکتی در توسعه پایدار مدیریت شهری انجام شد. این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی است و از نظر ماهیت پژوهش، تحلیلی- توصیفی است که در سطح توصیف به تبیین و کشف می پردازد. هدف پژوهش در مرحله ی نخست تدوین مولفه های مهم در توسعه ی میان افزا با مشارکت میان شهروندان و مدیران شهری است. این مهم با شرح مفاهیم نظری الگوی توسعه ی میان افزا و روش برنامه ریزی مشارکتی و بسط هم پوشانی ها و تاثیرات و همبستگی-های میان این دو مفهوم حاصل می شود. در هدف بعد بررسی ظرفیت ها اعم از کالبدی و غیرکالبدی از روش مشارکتی با در نظر گرفتن غالب ذی نفعان و ذی نفوذان در این بررسی حاصل شده است. نتایج نشان میدهد که این برنامه ریزی در قالب های مختلف دستورالعمل ها، پیشنهادات و نتایج به عنوان یک مصلح و مکمل برای طرح های فرادست قابل اجراست.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، برنامه ریزی مشارکتی ، مشارکت ، توسعه پایدار ، شهروندان