بررسی فقهی حقوقی مشروعیت شرط نکاح شخص فاقد شرایط قانونی در خون بس وتقابل آن با ضمانت اجرای کیفری

اراده وقصد انسان پیش نیاز ضروری انعقاد اعمال حقوقی می باشد به گونه ای که در صورت نبود آن، عمل حقوقی تشکیل نخواهد شد. البته تاثیر اراده افراد منوط به تایید نتیجه مورد نظر توسط شارع و قانون گذار می باشد. هر چند در برخی موارد قانون گذار به طور مطلق، نتیجه مقصود را تایید نمی نماید و در نتیجه اثری بر عمل حقوقی مترتب نیست، مانند بیع ربوی. لکن در مواردی دیگر قانون گذار متعرض اثرگذاری اراده نمی شود لکن شروطی را در راستای به رسمیت شناختن عمل حقوقی، مقرر می نماید مانند حد نصاب سن نکاح که حتی رعایت نکردنش از سوی افراد همراه شده است با ضمانت اجرای کیفری. در این راستا ارتکاب بزه های جسمی دارای آثار موجب پیدایش حق سلطه اولیای دم بر شخص مرتکب می شود اما همیشه این سلطه به خصوص متوجه شخص فاعل نیست و متوجه اطرافیان وی نیز می شود. به گونه ای که نتایج پژوهش نشان از آن دارد که در برخی مناطق سنتی کشور، شرط نکاح افراد فاقد شرایط قانونی، به ویژه در موارد خون بس، به عنوان ابزاری برای مصالحه و رفع خصومت مطرح می شود. از این رو می بایست بررسی شود آیا سلطه اولیای دم توانایی مقابله با اراده قانون گذار را دارد به نحوی که ضمانت اجرای کیفری افراد موثر در تحقق نکاح را منتفی نماید؟بر این اساس نوشتار حاضر با روش تحلیلی و توصیفی تلاش دارد تا با واکاوی فقهی و حقوقی مشروعیت نکاح فاقد شرایط قانونی در حیطه خون بس راه کارهای اصلاح قانون در زمینه منع ازدواج اجباری دختران زیر سن قانونی و سو استفاده ازآنان را ارائه نماید

کلیدواژه ها:

خون بس ، اکراه در نکاح ، گذشت مسئولیت کیفری ، تاثیر مستقیم در تحقق نکاح