بررسی آسایش حرارتی و میزان صرفه جویی در انرژی، هنگام ادغام مواد تغییر فازدهنده (PCM) در جداره های ساختمانی

جداره های ساختمان، شامل دیوارها، سقف ها و سایر عناصر پوششی، نقشی حیاتی در کاهش مصرف انرژی و ارتقای آسایش حرارتی ساکنان ایفا می کنند. این اجزا به عنوان نخستین لایه های تماس با محیط بیرونی، تاثیر قابل توجهی بر تبادل حرارتی بین داخل و خارج ساختمان دارند. در پی تلاش های مستمر برای بهینه سازی این جداره ها، یکی از تکنیک های نوین موردبررسی در این پژوهش، بهره گیری از روش های مدرن و موثر با تمرکز ویژه بر مواد تغییر فازدهنده است. مواد تغییر فازدهنده به دلیل قابلیت بی نظیر خود در ذخیره سازی و آزادسازی انرژی حرارتی در طول فرآیند انتقال فاز، به عنوان یکی از فناوری های پیشرو در حوزه بهینه سازی انرژی ساختمان ها مطرح شده اند. ترکیب این مواد با مصالح ساختمانی سنتی، نه تنها به افزایش ظرفیت حرارتی جداره ها کمک می کند، بلکه می تواند به تنظیم خودکار دمای داخلی ساختمان و کاهش وابستگی به سیستم های مکانیکی گرمایش و سرمایش منجر شود. در این مطالعه، با تمرکز بر روی اجزای کلیدی مانند سقف و دیوارها، به بررسی دقیق رفتار حرارتی انواع مختلف مواد تغییر فازدهنده پرداخته شده است. این بررسی شامل تحلیل خواص عمومی و مطلوب این مواد، شناخت حوزه های کاربردی مختلف آن ها، شناسایی پارامترهای تاثیرگذار بر عملکردشان و ارزیابی تکنیک ها و روش های ترکیب آن ها با سایر مصالح ساختمانی است. علاوه بر این، با مرور و تحلیل مطالعات انجام شده در چندین سال اخیر، ارزیابی جامعی از پتانسیل های کاربردی مواد تغییر فازدهنده در مناطق جغرافیایی مختلف جهان ارائه شده است. این ارزیابی نشان دهنده توانمندی های بالقوه این مواد در پاسخ به نیازهای متنوع اقلیمی و معماری است. نتایج این تحقیق بیانگر ان است که، با تاکید بر نقش موثر مواد تغییر فازدهنده در کاهش بارهای سرمایشی و گرمایشی، صرفه جویی قابل توجه در مصرف انرژی و بهبود آسایش حرارتی ساکنان، به منظور هدایت و تسهیل مطالعات آینده در بخش نتیجه گیری به تفصیل تشریح شده اند

کلیدواژه ها:

مواد تغییر فاز دهنده ، PCM ، جدارهای ساختمانی ، آسایش حرارتی ، کاهش بار گرمایش – سرمایش