زیرساخت های حمل ونقل غیرموتوری: راهکاری پایدار برای شهرداری های ایران

این پژوهش به بررسی وضعیت زیرساخت های حمل ونقل غیرموتوری در ایران و ارائه راهکارهایی برای توسعه آن پرداخته است. با توجه به اهمیت این نوع حمل ونقل در کاهش آلودگی هوا، بهبود سلامت عمومی و افزایش کیفیت زندگی شهری، مسئله اصلی پژوهش، شناسایی راهکارهایی برای غلبه بر چالش هایی نظیر کمبود مسیرهای ایمن و استاندارد، ضعف فرهنگ سازی و نبود برنامه ریزی جامع است. روش تحقیق به صورت مروری و بر پایه تحلیل پژوهش های داخلی و خارجی مرتبط انجام شده است. نتایج نشان می دهد که تدوین سیاست های حمایتی و قوانین مشخص، طراحی مسیرهای استاندارد و متصل به شبکه های حمل ونقل عمومی، و جلب مشارکت عمومی و خصوصی از مهم ترین اقدامات مورد نیاز برای گسترش حمل ونقل غیرموتوری است. همچنین، یافته ها تاکید می کنند که ایجاد مسیرهای ایمن دوچرخه سواری و پیاده روی، علاوه بر کاهش ترافیک و آلودگی، به بهبود تعاملات اجتماعی و تقویت همبستگی شهری منجر می شود. این پژوهش نتیجه می گیرد که توسعه زیرساخت های حمل ونقل غیرموتوری نه تنها یک ضرورت برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار است، بلکه می تواند به ایجاد شهرهایی انسان محور و زیست پذیرتر کمک کند.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل غیرموتوری ، دوچرخه سواری ، پیاده روی ، زیرساخت شهری ، توسعه پایدار