بررسی شاخص های موثر در ایجاد محیطی امن برای حضور کودکان در فضاهای شهری

با اندکی توجه به خیابان‎ها و محله‎های شهر تهران و مقایسه آن‎ها با چندسال گذشته‎، می توان به راحتی فهمید نقش و حضور کودکان در این فضاها بسیار کمرنگ شده است. یکی از دلایل اصلی این امر در نظر نگرفتن کودک به عنوان یکی از گروه‎های استفاده کننده اصلی در طرح‎ها و برنامه‎های شهری است. همین نبود توجه به کودک، مسائل و مشکل‎های بسیاری را برای کودکان به وجود آورده است که یکی از آن‎ها پایین آمدن ایمنی و امنیت کودکان در فضاهای شهری و محله‎ها است. نبود شاخص‎ها و معیارهایی برای سنجش امنیت کودکان در محله‎ها و فضاهای شهری ما را بر آن داشت تا اولا به شاخص ها و عامل‎های موثر در امنیت و ایمنی کودکان در فضاهای شهری پی ببریم و ثانیا راهکارهایی را برای بهبود این امر ارائه دهیم. برای نیل به این مقصود ابتدا با استفاده از مبانی نظری موضوع و نیز تحقیقات صورت گرفته به مدلی نظری برای بررسی امنیت کودکان در محله دست پیدا کردیم، این مدل مولفه‎های مختلفی را شامل می‎شد، سپس شاخص‎های این مدل را با دو روش میدانی مشاهده و پرسشنامه به دست آوردیم. در گام بعدی بر آن شدیم تا با روش‎های تحلیلی «سوات» و «تحلیل عاملی» این شاخص ها را دسته بندی کرده و به نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید هر محله پی ببریم. مقایسه بین محله‎ها نیز یکی دیگر از اهداف این مرحله بود که محقق گردید. در بخش نتیجه‎گیری به بررسی عامل‎ها و ارائه راهکارهایی برای هر محله و در نهایت راهکارهای کلی برای محله‎های شهر تهران پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

ایمنی و امنیت ، امنیت کودک ، شاخص امنیت کودک ، محله باغ شاطر ، عودلاجان ، جنت‎آباد نارمک و شهرک گلستان.