بررسی تاثیر عوامل طراحی شهری بر شهر دوستدار کودک

زمینه و هدف: با توجه به اینکه بیش از یک سوم کودکان در سراسر جهان در مناطق شهری زندگی می کنند، درخواست برای شهرهای دوستدار کودک (CFC) به شدت افزایش یافته است. با این حال، بسیاری از شهرها هنوز تا حد زیادی با کودکان غیر دوستانه هستند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر عوامل طراحی شهری بر شهر دوستدار کودک در سال ۱۴۰۳ در شهر تهران بود. روش: این پژوهش با استفاده از روش پیمایش و با ابزار پرسشنامه صورت گرفته است. جامعه پژوهش را کودکان ۱۰ ساله ساکن شهر تهران در منطقه ۲ تشکیل داده اند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، ۱۵۰ نفر تعیین شد و با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب شدند. یافته ها: برای تحلیل داده های پژوهش، از آزمون های ضریب همبستگی با نرم افزار spss۲۴ و تحلیل معادلات ساختاری با نرم-افزار Amos۲۵ استفاده شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ، محاسبه و مناسب ارزیابی شد که بر اساس آن ضریب متغیرهای پژوهش و ابعاد آن بیش از ۰.۷ بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که این متغیرهای ابعاد طراحی شهری با شهر دوستدار کودک رابطه معنی داری دارند. با استفاده از نرم افزار Amos۲۵ و رسم مدل مقدار تغییرات متغیر وابسته به وسیله متغیرهای مستقل تبیین شد.

کلیدواژه ها:

شهر ، معماری ، کودک ، دوستدار ، طراحی