نقش برنامه ریزی در کاهش شکاف خدماتی بین مناطق شهری

این پژوهش نقش برنامه ریزی شهری در کاهش شکاف خدماتی و ارتقای عدالت فضایی را بررسی می کند. توزیع نامتوازن خدمات شهری، به ویژه در کلان شهرهای ایران، موجب نابرابری در دسترسی به خدمات و زیرساخت ها بین مناطق مرکزی و پیرامونی شده و پایداری اجتماعی و کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار داده است. این مطالعه به روش مروری و با تحلیل پژوهش های داخلی و بین المللی انجام شده و چالش های موجود در توزیع خدمات شهری شناسایی و بررسی شده اند. نتایج نشان می دهند که تمرکز خدمات در مناطق برخوردار، نبود هماهنگی میان نهادهای مدیریتی و مشارکت ناکافی شهروندان، از موانع اصلی توزیع عادلانه خدمات هستند. در مقابل، تجارب موفق جهانی بیانگر آن است که استفاده از فناوری های اطلاعات مکانی (GIS)، توسعه سیستم های حمل ونقل عمومی و تقویت هماهنگی اجرایی می تواند به کاهش شکاف خدماتی کمک کند. این پژوهش همچنین پیشنهاد می کند که شهرداری ها از سیاست هایی چون توزیع هدفمند خدمات، به کارگیری فناوری های اطلاعاتی و جلب مشارکت شهروندان در برنامه ریزی شهری بهره گیرند.

کلیدواژه ها:

شکاف خدماتی ، برنامه ریزی شهری ، عدالت فضایی ، مدیریت خدمات شهری ، توسعه پایدار