مسکن پایدار و کاهش انتشار کربن

این مقاله مروری به بررسی ابعاد گوناگون مسکن پایدار با تمرکز بر کاهش انتشار کربن در چرخه عمر ساختمان می پردازد.انتخاب مصالح ساختمانی، نقشی بنیادین در پایداری ساختمان ایفا می کند. مصالح پایدار شامل مصالح با منشا زیستی (مانند چوب و بامبو)، مصالح بازیافتی و قابل بازیافت و مصالح محلی می شوند. ارزیابی چرخه عمر مصالح (که به اختصار «ارزیابی چرخه عمر» گفته می شود) و محاسبه کربن نهفته آن ها، به گزینش آگاهانه تر مصالح کم کربن یاری می رساند. فناوری های نوین مانند بتن های با کربن پایین، مصالح نانویی و فناوری های جذب و ذخیره کربن در تولید مصالح کم کربن نقش دارند. طراحی معماری کم کربن با بهره گیری از اصول طراحی اقلیمی، عایق بندی مناسب، تهویه و نورپردازی طبیعی، مصرف انرژی ساختمان را به گونه ای چشمگیر کاهش می دهد. استفاده از سامانه های انرژی تجدیدپذیر مانند پنل های خورشیدی، سامانه های زمین گرمایی و پمپ های حرارتی، وابستگی به سوخت های فسیلی را کاهش می دهد. سیاست های دولتی، مشوق های مالی و استانداردهای ملی و بین المللی، چارچوبی برای توسعه مسکن پایدار فراهم می کنند. ارزیابی چرخه عمر ساختمان (که به اختصار «ارزیابی چرخه عمر» گفته می شود)، تاثیرات زیست محیطی ساختمان را در تمامی مراحل چرخه عمر آن بررسی می کند. چالش های استفاده از سامانه های تجدیدپذیر شامل هزینه های اولیه بالا و نوسانات تولید انرژی است، در حالی که فرصت ها شامل کاهش هزینه های انرژی، کاهش انتشار کربن، ایجاد اشتغال و افزایش ارزش ساختمان است. این مقاله با بررسی جامع این ابعاد، راهکارهایی برای دستیابی به مسکن پایدار و کاهش اثرات منفی صنعت ساختمان بر محیط زیست ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

مسکن پایدار ، انتشار کربن ، مصالح پایدار ، طراحی معماری کم کربن ، انرژی تجدیدپذیر ، کربن نهفته