نقش برنامه ریزی در خودتنظیمی یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

خودتنظیمی یادگیری یکی از مهم ترین عوامل موفقیت تحصیلی در دانش آموزان است که شامل مهارت هایی مانند تعیین اهداف، برنامه ریزی، مدیریت زمان، خودارزیابی و تنظیم انگیزه می شود. از میان این مهارت ها، برنامه ریزی به عنوان یکی از ارکان اصلی خودتنظیمی نقش بسزایی در پیشرفت تحصیلی دارد. برنامه ریزی به دانش آموزان کمک می کند تا با سازمان دهی بهتر فعالیت های یادگیری، بهره وری خود را افزایش داده و از هدررفت زمان جلوگیری کنند. مطالعات نشان داده اند که دانش آموزانی که از راهبردهای برنامه ریزی استفاده می کنند، در مقایسه با همسالان خود که فاقد این مهارت هستند، عملکرد تحصیلی بهتری دارند. برنامه ریزی مناسب نه تنها موجب افزایش انگیزه و کاهش اضطراب تحصیلی می شود، بلکه یادگیری عمیق تر و ماندگارتری را نیز به همراه دارد. علاوه بر این، برنامه ریزی منظم، دانش آموزان را قادر می سازد تا چالش های تحصیلی را به طور موثرتری مدیریت کرده و احساس کنترل بیشتری بر فرآیند یادگیری خود داشته باشند. با توجه به اهمیت برنامه ریزی در فرآیند خودتنظیمی، پژوهش حاضر به بررسی نقش این مولفه در یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی می پردازد. در این پژوهش، سعی شده است تاثیر برنامه ریزی بر انگیزه، عملکرد تحصیلی، و راهبردهای یادگیری دانش آموزان مورد بررسی قرار گیرد. هدف اصلی این مطالعه، شناسایی روش هایی برای تقویت مهارت برنامه ریزی در میان دانش آموزان ابتدایی و ارائه پیشنهادهایی برای بهبود عملکرد تحصیلی آنان است. با توجه به اینکه دوران ابتدایی یکی از حساس ترین مراحل رشد شناختی و تحصیلی کودکان است، تقویت برنامه ریزی در این دوره می تواند زمینه ساز موفقیت های تحصیلی در آینده باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، خودتنظیمی یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی.