آموزش سواد حرکتی و تاثیر آن بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

در عصر حاضر، که فناوری و سبک زندگی کم تحرک به طور فزاینده ای بر جوامع حاکم شده است، توجه به رشد همه جانبه کودکان، به ویژه در دوران حساس ابتدایی، اهمیتی حیاتی دارد. در این میان، "سواد حرکتی" به عنوان یک مفهوم کلیدی و بنیادین، نقشی بی بدیل در شکل گیری شخصیت، سلامت جسمانی و روانی، و موفقیت های تحصیلی کودکان ایفا می کند. سواد حرکتی فراتر از کسب مهارت های حرکتی پایه مانند دویدن، پریدن و پرتاب کردن است؛ این مفهوم به توانایی، اعتمادبه نفس و انگیزه فرد برای مشارکت در فعالیت های بدنی متنوع و چالش برانگیز در طول زندگی اشاره دارد (تامپست، بورکت و مک کین، ۲۰۱۴). در واقع، سواد حرکتی به کودکان می آموزد که چگونه بدن خود را به طور موثر و هدفمند به حرکت درآورند، با محیط اطراف خود تعامل برقرار کنند و از طریق حرکت، یاد بگیرند و رشد کنند (بلاک، ۲۰۰۱). آموزش و پرورش در دوره ابتدایی، به عنوان سنگ بنای نظام آموزشی، نقشی بی بدیل در پرورش سواد حرکتی کودکان دارد. در این دوران طلایی، کودکان نه تنها مهارت های حرکتی پایه را فرا می گیرند، بلکه نگرش ها، باورها و ارزش های خود را نسبت به فعالیت بدنی شکل می دهند. اگر این دوران با غفلت از آموزش سواد حرکتی همراه باشد، پیامدهای منفی آن می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد و سلامت، رفاه و موفقیت فرد را در ابعاد مختلف زندگی تحت الشعاع قرار دهد. متاسفانه، در بسیاری از نظام های آموزشی، به دلیل تمرکز بیش از حد بر دروس نظری و کمبود امکانات و متخصصان تربیت بدنی، آموزش سواد حرکتی به حاشیه رانده شده و کودکان از فرصت های کافی برای توسعه این مهارت های حیاتی محروم می مانند

کلیدواژه ها:

آموزش ، سواد حرکتی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی