پیش بینی اختلال بدریخت انگاری بدن بر اساس احساس تنهایی و تجربه طرد شدگی اجتماعی در دانشجویان

هدف این پژوهش بررسی پیش بینی اختلال بدریخت انگاری بدن بر اساس احساس تنهایی و تجربه طرد شدگی اجتماعی در دانشجویان بود. این پژوهش از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی و از منظر روش جزء تحقیقات همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز میباشد. با در نظر گرفتن این نکته که جامعه آماری انتخابی از سوی پژوهشگر یک جامعه غیر بالینی بود؛ بنابراین به منظور غربال شرکت کننده های دارای آسیب پذیری بیشتر نسبت به اختلال بدریخت انگاری بدن از دو نوع روش نمونه گیری استفاده شد در ابتدا با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای دانشجویان دختر (عادی انتخاب شدند و به هر سه پرسشنامه پاسخ دادند. در مرحله دوم از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد که تعداد ۳۷۵ نفر فقط به پرسشنامه بدر ریخت انگاری بدن پاسخ دادند. جهت جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه تجربه طرد شدگی هوف و و رومن احساس تنهایی دی تا ماسو و همکاران و بدبخت انگاری بدن فلیپس و همکاران استفاده شد. نتایج نشان داد که تجربه طرد شدگی اجتماعی به طور معناداری قادر به پیش بینی اختلال بدریخت انگاری بدن می باشد. احساس تنهایی به طور معناداری قادر به پیش بینی تجربه طرد شدگی اجتماعی می باشد. احساس تنهایی به طور معناداری قادر به پیش بینی اختلال بدریخت انگاری بدن می باشد.