مقایسه اثر بخشی زوج درمانی مثبت نگر و درمان کوتاه مدت راه حل محور بر بهبود سازگاری زناشویی و رضایت جنسی

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی زوج درمانی مثبت نگر و درمان کوتاه مدت راه حل محور بر بهبود سازگاری زناشویی زوجهای مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز بودند شیوه نمونه گیری به صورت غیر احتمالی هدفمند بود. به طوری که در ابتدا ۲۰۰ نفر (۱۰۰) زوج به عنوان نمونه اولیه در نظر گرفته شد و هر سه پرسش نامه را به آزمودنی ها داده شد و سپس ۴۸ نفر (۲۴) زوج) از زوجهایی که نمره کمتری در آزمون سازگاری زناشویی رضایت جنسی بدست آوردند به عنوان نمونه نهایی در نظر گرفته شدند بطوری که در هر گروه ۱۶ نفر (۸) زوج) قرار می گیرد. زوج ها به صورت تصادفی با قرعه کشی در سه گروه جایگزین شدند طرح پژوهش از نوع کاربردی بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش نامه سازگاری زناشویی گراهام بی اسپانیر (۱۹۷۶) ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس رضایت جنسی هادسون و همکاران (۱۹۸۱) بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج آزمون نشان داد که مداخله کوتاه مدت راه حل محور و زوج درمانی مثبت نگر در متغیر سازگاری زناشویی با گروه کنترل تفاوت معنادار داشتند.