مقایسه تاثیرگزاری روش تدریس با تلفیق رویکرد های روانشناسی با روش تدریس سنتی بر یادگیری دانش آموزان

آموزش و پرورش به عنوان یکی از مهم ترین عوامل توسعه و پیشرفت جوامع شناخته می شود. از این رو، روش های تدریس و یادگیری به عنوان مهم ترین عناصر نظام آموزشی، مورد توجه قرار گرفته اند. در این میان، روش های تدریس سنتی و روش های تدریس با تلفیق رویکرد های روانشناسی از مهم ترین روش های تدریس هستند که در مدارس و مراکز آموزشی به کار گرفته می شوند. در این مقاله، به مقایسه تاثیرگزاری این دو روش بر یادگیری دانش آموزان پرداخته می شود. تاثیرگزاری روش های تدریس سنتی بر یادگیری دانش آموزان، به طور کلی، محدود به انتقال اطلاعات و دانش است. در این روش، دانش آموزان به عنوان دریافت کننده های اطلاعات، نقش فعالی در فرایند یادگیری ندارند. از این رو، یادگیری در این روش، بیشتر به صورت فعال و غیرفعال است. در مقابل، روش های تدریس با تلفیق رویکرد های روانشناسی، بر اساس درک روان شناختی از فرایند یادگیری و رفتار دانش آموزان استوار هستند. در این روش، معلم با در نظر گرفتن نیازها، علایق و توانمندی های فردی دانش آموزان، فرایند یادگیری را طراحی و اجرا می کند. این روش، یادگیری را به صورت فعال و مشارکتی تبدیل می کند و دانش آموزان را به عنوان عوامل فعال در فرایند یادگیری در نظر می گیرد.

کلیدواژه ها:

تدریس ، معلم ، روانشناسی ، روش ، پیشرفت .