بررسی روش خانواده درمانی ساختاری سالوادور مینوچین

خانواده درمانی ساختاری، رویکردی نوین در روان درمانی است که توسط سالوادور مینوچین در دهه ۱۹۷۰ توسعه یافته است. این روش بر اساس نظریه های سیستم خانواده و تعاملات بین اعضای خانواده بنا شده و هدف آن تغییر الگوهای ارتباطی و ساختارهای خانوادگی ناکار آمد است. این مقاله به بررسی اصول ، تکنیک ها و کاربرد های خانواده درمانی ساختاری می پردازد و تاثیر آن را بر بهبود روابط خانوادگی و حل مشکلات روان شناختی بررسی می کند.و همچنین چالش ها و محدودیت های آن را مورد بحث قرار می دهد .یافته ها نشان می دهد که خانواده درمانی ساختاری یک ابزار قدرتمند برای تغییر پویایی خانواده و بهبود عملکرد

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی ساختاری ، الوادور مینوچین ، الگوهای ارتباطی ، مرزها ، ساختار خانواده ، روان درمانی