شهر کم کربن ، مبانی و اصول کاربردی در شهرهای ایران

جمعیت رو به رشد جهانی ، همراه با گسترش شهری و صنعتی سریع ، مصرف سوخت فسیل و انتشار گازهای گلخانه ای به ویژه دی اکسید کربن را به دلیل به فعالیت های انسانی به میزان قابل توجهی افزایش داده است . این پدیده جهانی یک تهدید قابل توجه به ثبات اکولوژیکی و بقای انسان در سراسر جهان است . چرخه کربن ، چرخه ای بیوژئوشیمی است که فرایند مداوم ترکیب و آزادسازی کربن و اکسیژن را در میان زیست کره، خاک کره، آب کره، خاک سپهر و جو زمین توصیف می کند و در آن انرژی و حرارت ذخیره و دفع می گردد. توسعه شهر کم کربن یکی از استراتژی های جهانی جهت دستیابی به اهداف کاهش تولید کربن است . الگوی برنامه ریزی و توسعه شهرهای کم کربن در راستای توسعه پایدار شهری با ترویج کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و توسعه تولید محصولات پاک به لحاظ زیست محیطی ، اگرچه تفاسیر متفاوتی را در بر داشته ، اما در کل می تواند بر پایداری و استمرار توسعه برای همگان و نسل های آینده طی زمانوبر تمامی ابعاد اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی فرایند توسعه در سطح یک شهر تاثیرگذار باشد. برنامه ریزی ، طراحی ، محله و شهر کم کربن و همچنین ارائه الزامات، ابعاد، اصول، معیارها و شاخص های محله و شهر کم کربن هدف اصلی این پژوهش می باشد. روش تحقیق بر اساس هدف، یک تحقیق کاربردی وبر اساس ماهیت و روش، تحقیقی توصیفی - تحلیلی است . روش جمع آوری اطلاعات و داده ها به صورت کتابخانه ای است . در نهایت برای بهبود وضعیت نامناسب شهرهای آلوده ایران از نظر شاخص های شهر کم کربن می توان اصول و الزامات شناسایی شده را برای دستیابی به شهر کم کربن مورد توجه برنامه ریزان، مسئولان، معماران و شهرسازان قرار گیرد تا حداقل به استانداردهای تحقق شهر کم کربن نزدیک شد.

کلیدواژه ها:

دی اکسید کربن ، شهر کم کربن ، طراحی محله کم کربن ، طراحی شهر کم کربن